Bir zamanlar, Göktaşları Vadisi adı verilen uzak bir diyarda, Prens Mete adında bir çocuk yaşardı. Mete sıradan bir prens değildi onun en büyük tutkusu yıldızlara bakmak ve gökyüzündeki sırları keşfetmekti. Krallığın büyük kütüphanesinde saatlerini harcar, eski kitaplardan yıldızlar, gezegenler ve gökyüzünün diğer mucizeleri hakkında okumalar yapardı. Herkes ona "Yıldız Prensi" derdi, çünkü geceleri sarayın kulesine tırmanır ve bir teleskopla gökyüzünü izlerdi. Ama Mete'nin bir hayali vardı: Bir gün gökyüzüne çıkmak ve yıldızlarla dans etmek.
Günlerden bir gün, vadiye bir söylenti yayıldı. İnsanlar, vadinin derinliklerinde, kimsenin gitmeye cesaret edemediği bir mağarada "Göktaşı Kristali" adında sihirli bir taşın bulunduğunu fısıldıyordu. Bu kristalin, sahibine yıldızların arasına yolculuk yapma gücü verdiği söyleniyordu. Mete bu söylentiyi duyduğunda heyecandan yerinde duramadı. "Eğer bu kristali bulabilirsem, hayalim gerçek olabilir!" diye düşündü. Ama vadi, devasa kuşlarla, hırçın rüzgarlarla ve yolunu kaybedenlerin bir daha geri dönemediği labirent gibi yollarla doluydu. Mete, yine de kararlıydı. "Bir prens, zorluklardan korkmaz," dedi kendi kendine ve hemen hazırlıklara başladı.
Sarayın kilerinden bir çanta dolusu kuru meyve, bir su matarası ve bir harita aldı. Ayrıca, en iyi arkadaşı olan Şimşek adlı sevimli, cesur bir atıyla yola çıkmaya karar verdi. Şimşek, parlak beyaz yelesiyle vadideki en hızlı attı ve Mete'nin ne zaman bir maceraya atılacak olsa en sadık yol arkadaşı olurdu.
Mete ve Şimşek maceraya atıldığında, ilk durakları Mavi Rüzgar Ormanı oldu. Bu ormanda ağaçların yaprakları sürekli dans ederdi, çünkü rüzgar hiç durmazdı. Ormanın girişinde, yaşlı bir bilge olan Rüzgar Nine onları karşıladı. Mete, "Rüzgar Nine, Göktaşı Kristali'ni arıyorum. Onun nerede olduğunu biliyor musun?" diye sordu. Rüzgar Nine kıkırdayarak, "Ah genç prens, kristalin yerini biliyorum, ama önce bir bilmeceyi çözmen gerek. Bilmeceyi çözersen, sana yolu göstereceğim," dedi ve şu bilmecesini sordu:
"Geceleri göz kırpar, ama ne uyur ne de diner,
Gökyüzünde parlar, gündüzleri kaybolur gider. Nedir bu?"
Mete hemen cevapladı: "Bu bir yıldız!" Rüzgar Nine gülümseyerek, "Doğru cevap, aferin sana! Şimdi kristale giden yolda ilk işaretini bulacaksın," dedi ve Mete'ye küçük bir pusula verdi. "Bu pusula, seni güvenli yollara yönlendirecek. Ama dikkat et, yanlış yola saparsan geri dönüş çok zor olur!" diye uyardı.
Mete ve Şimşek yollarına devam ettiler. Pusula onları vadinin en gizemli yerlerinden birine, Yankı Dağı'na götürdü. Bu dağ, konuştuğunuz her kelimeyi size geri fısıldayan bir yerdi. Mete atından indi ve dağın girişine doğru yürüdü. Birden derin bir ses duydu: "Kim buraya geldi? Amacın ne?" Mete korkmadı ve cesurca cevap verdi: "Ben Prens Mete'yim. Göktaşı Kristali'ni arıyorum!" Ses tekrar yankılandı: "Eğer kristali istiyorsan, cesaretini kanıtlamalısın. Dağın tepesine kadar tırman ve orada seni bekleyen bulmacayı çöz."
Mete, hiç düşünmeden tırmanmaya başladı. Şimşek onu aşağıda bekledi. Dağın tepesine ulaştığında, karşısında dev bir taş kapı buldu. Kapının üzerinde şu yazıyordu: "Gerçek güç, zorlukları aşmakta değil, kalbinle doğruyu bulmaktadır." Mete bu sözleri düşündü ve taş kapının altındaki küçük bir deliği fark etti. Deliğin içine pusulasını yerleştirdi ve kapı yavaşça açıldı. İçeride, parlayan bir ışık huzmesi gördü. Ama bu, Göktaşı Kristali değildi sadece parlayan bir işaretti. İşaretin üzerinde şu yazıyordu: "Son durağın Gökkuşağı Şelalesi. Orada sırrını bulacaksın."
Mete, Şimşek'e geri döndü ve birlikte Gökkuşağı Şelalesi'ne doğru yola koyuldular. Bu şelale, vadinin en güzel yeriydi. Güneş ışınları suyun damlalarına çarptığında gökyüzünde dev bir gökkuşağı oluşurdu. Ama bu güzelliğin ardında, kristali bulmak için çözülmesi gereken son bir sır vardı.
Şelaleye vardıklarında, Mete, şelalenin arkasında küçük bir mağara girişi olduğunu fark etti. İçeri girdiğinde, kristalin orada olduğunu gördü! Göktaşı Kristali, gökkuşağının tüm renklerini yansıtan, büyüleyici bir taştı. Ama tam onu eline almak üzereyken, mağarada yankılanan bir ses duydu: "Bu kristali almak için son bir soruyu cevaplamalısın. Cevap veremezsen, kristal burada kalacak."
Ses sordu: "Bir lideri büyük yapan şey nedir? Güç mü, bilgi mi, yoksa başka bir şey mi?" Mete, bu soruyu düşünmek için bir an durdu. Sonra kendinden emin bir şekilde cevap verdi: "Bir lideri büyük yapan şey, kalbindeki iyiliktir. Güç veya bilgi, iyilik olmadan bir anlam taşımaz." Ses Mete'nin sözleriyle sustu ve kristal aniden Mete'nin avuçlarına düştü.
Mete, kristali alarak mağaradan çıktı. Gökyüzü birden parladı ve yıldızlar daha yakın görünmeye başladı. Kristal gerçekten de sihirliydi! Mete, yıldızların arasına yolculuk yapabileceği bir güce sahip olmuştu. Ama o anda, bir seçim yaptı. Mete, bu gücü sadece kendisi için değil, herkesin yararına kullanmaya karar verdi. "Bu kristali, vadi halkının hayatını güzelleştirmek için kullanacağım. Belki de onların da hayallerini gerçekleştirmelerine yardımcı olurum," dedi.
Böylece, Mete saraya geri döndü ve Göktaşı Kristali'ni bir kuleye yerleştirdi. Kristalin ışığı tüm vadiyi aydınlatıyor, insanlara umut ve mutluluk getiriyordu. Mete'nin yıldızlara yolculuk hayali gerçekleşmişti, ama asıl mutluluğu, başkalarına yardım ederek bulmuştu.
Ve böylece, Göktaşları Vadisi'nde herkes mutlu bir şekilde yaşamaya devam etti. Prens Mete ise bir kez daha gösterdi ki, bir liderin en büyük gücü kalbindeki iyiliktir. Mete’nin hikayesi, yıldızlara değil belki ama tüm kalplere ulaştı.
Arkadaşlarınla Paylaş
