Bir zamanlar, Yıldızlı Diyar adında, gökyüzüne en yakın tepelerde kurulmuş küçük bir köy vardı. Bu köyün evleri, bulutların içine uzanan uzun ağaçların tepelerinde yer alırdı ve geceleri gökyüzündeki yıldızlar bu evlerin çatılarında dans ederdi. Köy halkı her gece gökyüzündeki bu yıldızları izler, huzurla uykuya dalardı.
Bu köyde yaşayan çocuklar, uyku vakti geldiğinde pencerelerinin önüne oturur, yıldızların parıltısını izlerdi. Ancak, köyün en meraklı ve hayal gücü en geniş çocuğu olan küçük Mert, her gece aynı şeyi düşünürdü: "Yıldızlar nasıl bu kadar parlak olabilir? Acaba gökyüzüne çıksam ve bir yıldıza dokunsam nasıl olurdu?"
Mert’in ailesi, ona her gece uyuması gerektiğini hatırlatır, ama onun aklı hep yıldızlarda olurdu. Mert, bir gün gökyüzündeki yıldızların sırrını çözmek için bir plan yaptı. O gece, herkes uyuduktan sonra sessizce yataktan kalktı ve bulutların arasında gizlenen ormanın derinliklerine doğru yürümeye başladı.
Yolda ilerlerken, yolunu aydınlatan küçük ışıklar fark etti. Bu ışıkların nereden geldiğini anlamaya çalışırken, karşısına minik, parıldayan bir peri çıktı. Bu peri, neredeyse bir kelebek kadar küçüktü, ama etrafına saçtığı ışık o kadar parlaktı ki, karanlık ormanı bile aydınlatıyordu.
"Merhaba!" dedi peri, cıvıl cıvıl bir sesle. "Ben Luna, geceyi aydınlatan peri. Sen neden bu saatte ormanda tek başına yürüyorsun?"
Mert şaşkınlıkla periye baktı. "Merhaba Luna, ben Mert. Gökyüzündeki yıldızların sırrını çözmek istiyorum. Onlar nasıl bu kadar parlak olabilir?"
Luna gülümsedi ve incecik kanatlarını çırptı. "Yıldızlar sadece parlamak için var olmazlar, Mert. Onlar gökyüzünün kalbini temsil eder ve her biri bir dileği yerine getirmek için oradadır. Ama yıldızların gerçek sırrını öğrenmek istiyorsan, seni Yıldız Tepesi'ne götürmem gerek."
Böylece Luna, Mert’i parıltılı kanatlarıyla ormanın en derin kısmına doğru götürdü. Yolda ilerlerken Mert, ormanın içindeki ağaçların ne kadar büyülü olduğunu fark etti. Ağaçların dallarında küçük ışıklar yanıp sönüyor, ağaçların yaprakları adeta fısıldıyordu. Mert bu kadar büyüleyici bir orman görmemişti.
Bir süre sonra, Luna Mert’i ormanın en yüksek tepesine, Yıldız Tepesi’ne ulaştırdı. Tepeden gökyüzü daha da yakın görünüyordu. Yıldızlar sanki Mert’in ellerinin ucunda parlıyordu. Mert büyülenmiş gibi yıldızları izlerken, Luna ona döndü ve "Bir yıldız dileği dileyebilirsin," dedi. "Yıldızlar, ancak kalpten gelen dilekleri duyarlar."
Mert şaşkınlıkla periye baktı. "Peki ama ne dilemeliyim?" diye sordu.
Luna gülümseyerek cevap verdi. "Kalbinin en derininde ne varsa, onu dilemelisin. Çünkü yıldızlar en saf dilekleri yerine getirirler."
Mert bir an düşündü. Aklına birçok şey gelmişti; daha fazla oyuncak, büyümek, her gün çikolata yemek gibi. Ancak kalbinden gelen gerçek dileğin ne olduğunu bulmak için biraz daha derin düşündü. Sonunda, ailesini ne kadar sevdiğini ve her zaman onlarla birlikte mutlu olmayı dilediğini fark etti.
Mert gözlerini kapadı, yıldızlara doğru bakarak "Ailemle hep mutlu olmayı diliyorum," dedi.
O anda gökyüzündeki en parlak yıldız, sanki Mert'in dileğini duymuş gibi bir an parladı ve ardından hafifçe kaydı. Luna, Mert'e doğru dönerek, "Dileğin gerçek oldu, Mert. Yıldızlar kalpten gelen dilekleri hep duyarlar ve senin dileğin saf bir sevgiyle dolu. Şimdi eve dönme zamanı," dedi.
Mert, Luna’ya teşekkür ederek ormandan geri döndü. Yolda, gökyüzüne baktı ve yıldızların artık ona daha farklı bir anlam ifade ettiğini hissetti. Her biri birer dilek taşıyordu ve bu gece onun dileği de bir yıldız tarafından kabul edilmişti.
Eve vardığında ailesi onu merakla bekliyordu. Mert onlara başından geçenleri anlattı, ama ailesi ona sevgi dolu bakışlarla sarıldı ve "Mert, en büyük dileğin zaten burada, bizimle birlikte," dedi.
Mert yatağına uzandı ve o gece yıldızları izlerken, huzurla uykuya daldı. Artık her gece uyumadan önce yıldızlara bakar ve kalbinden bir dilek tutardı. Çünkü Mert, her dileğin bir yıldızda saklı olduğunu öğrenmişti.
Ve böylece, Mert’in macerası mutlu sonla bitti. O, yıldızların sırrını keşfetmişti ve artık her gece huzurla uyuyordu, bilerek ki her dilek bir gün gerçek olabilirdi.
Son.
Arkadaşlarınla Paylaş
