Bir zamanlar, Gökkuşağı Ormanı'nın derinliklerinde, "Uyku Diyarı" adı verilen büyülü bir yer vardı. Bu diyar, yalnızca geceleri, çocuklar uykuya dalarken açılırdı. Uyku Diyarı’na ulaşabilmek için çocukların hayal gücüyle dolu bir yolculuğa çıkması gerekirdi. İşte bu masal, o diyara gitmek için cesaret eden minik bir çocuğun, 6 yaşındaki Ela’nın hikayesiydi.
Ela, çok neşeli ve meraklı bir kızdı. Ancak uyumayı pek sevmezdi. Uyku saati geldiğinde yatağının içinde dönüp durur, bir türlü gözlerini kapatmak istemezdi. Annesi ona her gece masallar okurdu ama Ela, uykuya teslim olmak yerine masalların sonunu merak eder, hep daha fazlasını isterdi. Bir gece, annesi odasının ışığını kapatıp çıktıktan sonra Ela, yatağında sırt üstü yattı ve tavana bakarak kendi kendine mırıldandı, “Keşke uyumak yerine maceralara çıkabilsem. Uyumak çok sıkıcı!
Tam o anda odasının köşesindeki dolaptan hafif bir ışık sızmaya başladı. Ela gözlerini ovuşturarak doğruldu. “Bu da ne? diye fısıldadı. Dolabın kapısı yavaşça aralandı ve içinden minik, parıldayan bir yaratık uçup çıktı. Yaratık, tüy gibi hafifti ve altın rengi tozlar saçıyordu. Bu yaratık, Uyku Perisi Luna’ydı.
“Merhaba Ela, dedi Luna, incecik ve tatlı bir sesle. Ela önce şaşırdı, sonra cesaretini toplayıp sordu, “Sen de kimsin? Ve dolabımın içinde ne yapıyordun?
“Ben Luna, Uyku Diyarı’nın rehberiyim. Çocukların uykuya dalmasına yardım ederim. Ama senin uyumayı pek sevmediğini duydum, bu yüzden bana ihtiyacın var, dedi Luna gülümseyerek. “Uyku sıkıcı bir şey değil, aslında uyku sırasında hayal gücünün en güçlü olduğu yere, Uyku Diyarı’na gidebilirsin.
Ela’nın gözleri parladı. “Uyku Diyarı mı? Orası nasıl bir yer?
“Bunu ancak gidip görebilirsin, dedi Luna. “Eğer cesaretin varsa, seni oraya götürebilirim. Ama önce gözlerini kapatmalı ve hayal gücünün kapısını açmalısın.
Ela, heyecanla yorganını çekti ve gözlerini sımsıkı kapattı. Luna, incecik sihirli değneğini salladı ve altın tozlar Ela’nın üzerine döküldü. Bir anda Ela kendini yumuşacık bir bulutun üzerinde buldu. Altında yıldızlarla dolu bir gökyüzü vardı ve bulutlar masal diyarına doğru süzülüyordu.
“Hazır mısın, Ela? Uyku Diyarı’na hoş geldin! dedi Luna.
Ela, etrafına bakarken büyülenmişti. Renkli ışıklarla dolu bir gökyüzü, uçan kitaplar, şarkı söyleyen yastıklar ve dans eden yıldızlar vardı. Her şey o kadar güzeldi ki Ela, bir an bile gözlerini ayıramadı.
“İlk durağımız Masal Bulvarı, dedi Luna. “Burada, her gece çocukların hayal ettiği masallar canlanır. Ela, Masal Bulvarı’nda yürürken dev bir kitap gördü. Kitap açıldı ve içinden konuşan bir ayıcık çıktı. “Ela, hoş geldin! dedi ayıcık. “Benim adım Momo. Masal Bulvarı’nın koruyucusuyum. Hayal gücünle buraya geldiğin için çok mutluyuz!
Ela, Momo’yla el sıkıştı ve sordu, “Burada neler yapabilirim?
“Burada hayal ettiğin her şey gerçek olabilir, dedi Momo. “Ama dikkat et, hayallerin ne kadar güzel olursa, Uyku Diyarı o kadar parlak olur. Eğer kötü düşünceler getirirsen, diyar kararmaya başlar.
Ela, bu bilgiyi aklında tutarak Luna’yla yolculuğuna devam etti. Bir sonraki durakları Yıldız Tarlası’ydı. Burada çocuklar, yıldız toplayıp kendi rüyalarını şekillendirebiliyordu. Ela, gökyüzünden sarkan bir merdivene tırmandı ve avuçlarına bir avuç yıldız topladı. Her bir yıldız, farklı bir rüya demekti. Bir tanesi bir korsan gemisi, bir diğeri uçan bir tek boynuzlu at, bir başkası ise kocaman bir dondurma ağacının olduğu bir dünya vaat ediyordu.
Ela, yıldızlardan birini seçti ve Luna’ya gösterdi. “Bu rüyayı görmek istiyorum! dedi. Luna, yıldızı avucuna aldı ve gökyüzüne doğru fırlattı. Bir anda Ela, kendini dondurma ağaçlarıyla dolu bir ormanda buldu. Çikolata şelaleleri akıyor, vanilya kokusu her yere yayılıyordu. Ela, mutlulukla ormanda dolaşırken bir dondurma ejderhasıyla karşılaştı. Ejderha, “Beni geçmek istiyorsan bilmecemi çözmelisin, dedi.
Ela, biraz korksa da cesaretini topladı. “Tamam, sor bakalım bilmeceni.
Ejderha sordu: “Beni göremezsin ama her zaman seninle beraberim. Güneşte daha küçük, ışıkta daha uzun olurum. Ben neyim?
Ela biraz düşündü ve sonra gülümsedi. “Gölge! dedi.
Ejderha, Ela’nın doğru cevabını duyunca gülümseyerek kenara çekildi. “Tebrikler, Ela! Artık diyarın en tatlı kısmına gidebilirsin.
Ela, ejderhayı geçip ilerlediğinde kendini çikolata kaplı bir tepenin zirvesinde buldu. Orada, Luna onu bekliyordu. “Ela, burada istediğin kadar eğlenebilirsin ama unutma, sabah olduğunda geri dönmemiz gerekecek.
Ela, Uyku Diyarı’nda geçirdiği vakitten o kadar mutlu olmuştu ki, uyumayı sevmediği o eski günlerini düşündü. “Luna, dedi, “artık uyumanın aslında ne kadar güzel olduğunu anladım. Uyku, sadece dinlenmek değil, aynı zamanda hayal gücümü özgür bırakmak demekmiş!
Luna gülümsedi ve “Evet, Ela. Uyku, büyülü bir yolculuktur. Ve her gece bu diyara geri gelebilirsin.
Ela, Uyku Diyarı’ndan ayrılmadan önce bir kez daha yıldızlara baktı. Geri döneceğini bilerek Luna’ya teşekkür etti. Luna, sihirli değneğini salladı ve Ela, bir anda yatağında buldu kendini. Ama bu kez, uykuya dalmak için sabırsızlanıyordu.
O geceden sonra Ela, uyku saatini dört gözle bekler oldu. Çünkü her uyku, yeni bir maceranın kapısını aralıyordu. Ve böylece, Uyku Diyarı’nın büyüsü hiç bitmedi.
SON.
Arkadaşlarınla Paylaş
