Bir varmış, bir yokmuş. Çok eski zamanlarda, sevimli bir tilki varmış. Adı Leylektilkiymiş. Leylektilki, ormanda yaşayan diğer hayvanlara yardım etmekten büyük mutluluk duyardı. Bir gün ormanda, tilkinin yaşadığı ağaç yakınında, üzgün bir ağlayış duyulmuş. Merakla sesin geldiği yöne doğru yürüyen Leylektilki, ağlayanı gördü. Küçük karga Çalıkuşu, ağlayarak etrafına bakıyordu.
"Merhaba Çalıkuşu, sana nasıl yardımcı olabilirim?" diye sordu Leylektilki nazikçe.
Çalıkuşu gözyaşlarını sildi ve "Merhaba Leylektilki. En iyi arkadaşım Sincapçık, yuvadan düştü ve ağrıyan bacağı var. Ona yardım etmek istiyorum, ama nasıl yapacağımı bilemiyorum" dedi endişeli bir şekilde.
Leylektilki sakin bir sesle "Merak etme Çalıkuşu, sana yardımcı olabilirim. Hemen Sincapçık'ı bulmamız gerekiyor" dedi ve hemen ayaklandılar.
Birlikte, ormanda güvenli bir yerde yaşayan Sincapçık'ı buldular. Sincapçık'ın bacağına baktılar ve dikkatlice inceliyorlardı. Leylektilki, "Merak etme Sincapçık, hemen sana yardım edeceğiz" dedi. Çalıkuşu, bir yaprak buldu ve Sincapçık'ın bacağına bandaj yapıştırmak için kullanıldı.
Sincapçık ayaklanabildi, minnettar bir şekilde Leylektilki ve Çalıkuşu'na teşekkür etti.
Aradan zaman geçti ve Sincapçık güçlenmeye devam etti. Bir gün, ormanda Park Canavarı denilen korkunç bir yaratık belirdi. Park Canavarı ormanda yaşayan diğer hayvanları korkutuyordu ve onlardan yiyeceklerini alıyordu. Herkes Park Canavarı'ndan korktuğu için ormanda dolaşmaktan korkuyordu.
Leylektilki ve Çalıkuşu, Park Canavarı'ndan kurtulmanın bir yolunu bulmaya karar verdiler. Bir plan yaptılar ve ormanda yaşayan diğer hayvanlardan yardım istediler. Herkes bir araya gelerek Park Canavarı'na karşı harekete geçtiler.
Leylektilki, yaratıkla konuşmaya karar verdi. Ona sordu, "Neden bu kadar korkunç ve saldırgan olmalısın Park Canavarı? Başka bir şekilde yaşamayı deneyebilir miyiz?"
Park Canavarı bir an duraksadı ve düşünceli bir ifadeyle "Ben insanlardan korkuyorum," dedi. "Onlar bana zarar veriyor ve ben de korkutmak istiyorum."
Leylektilki bu açıklamayı duyar duymaz, "İnsanların hepsi aynı değildir Park Canavarı, ne yazık ki bazı insanlar ona zarar veriyor olsa da, diğerleri sevgiyle yaklaşıyor. Sana insanların da sevgiyi anlayabileceğini gösterebilirim" dedi.
Leylektilki, çocuklar için bir oyun alanı inşa etme fikrini ortaya attı. Park Canavarı da bu fikre olumlu yanıt verdi. Birlikte, ormanda yeni bir oyun alanı inşa ettiler.
Çocuklar oyun alanını çok sevdi ve Park Canavarı oraya gelip onlarla oynadıkça, zamanla insanlara olan korkusu azalmaya başladı. Birlikte oynadıkça, sorunların sevgiyle çözülebileceğini öğrendiler.
Böylece, Leylektilki, Çalıkuşu, Sincapçık ve diğer hayvanlar, Park Canavarı'nın korkularını yenmelerine yardımcı oldu. Park Canavarı, diğer hayvanlara zarar vermek yerine onlarla oynamayı tercih etti ve onlar da Park Canavarı'nın ne kadar iyi bir arkadaş olduğunu gördüler.
Ve yaşadılar, mutlu ve eğlenceli bir şekilde, birlikte oyun alanlarında oynayarak.
Not: Bu masalın sonu, çocuklara hayvanlar ve korkuları hakkında değerli dersler vermek içindir.
Arkadaşlarınla Paylaş
