Bir varmış, bir yokmuş. Çok uzaklarda, dağların ardında, gökyüzüne en yakın olan bir köyde, küçük bir kız çocuğu yaşarmış. Adı Zeynep'miş. Zeynep, her akşam uyumadan önce gökyüzüne bakar, yıldızları izler ve hayal kurarmış. Gözlerini kapattığında kendini bambaşka diyarlarda bulur, büyülü maceralara atılırmış.
Ancak son zamanlarda Zeynep, rüyalarında hep aynı yeri görmeye başlamış: Rüya Ülkesi. Bu ülke o kadar güzelmiş ki her tarafı rengârenk çiçeklerle dolu tarlalar, gökyüzüne kadar uzanan ağaçlar ve parlak yıldızlarla süslüymüş. Zeynep’in en büyük hayali, bu büyülü ülkeye gitmek ve oradaki gizemi çözmekmiş. Fakat bir sorun varmış. Rüya Ülkesi’ne gidebilmek için önce uykuya dalması gerekiyormuş. Ne var ki Zeynep, bir türlü uykuya dalamıyormuş. Yatağına yatsa bile uykusu kaçıyor, gözlerini bir türlü kapatamıyormuş.
Bir gece, Zeynep yine uyuyamıyorken, penceresinin yanına oturmuş ve yıldızlara bakmış. Birden gözleri bir parlak ışığa takılmış. Bu ışık, diğer yıldızlardan farklıymış. Sanki ona bir şey anlatmaya çalışıyormuş. Zeynep, bu yıldızın ona yardım edebileceğini düşünerek içinden bir dilek tutmuş: “Lütfen, Rüya Ülkesi’ne nasıl gideceğimi göster.”
Tam bu dileği dilerken, odasının içine hafif bir esinti dolmuş ve rüzgarın tatlı sesiyle birlikte bir kuş sesi duyulmuş. Zeynep şaşkınlıkla dönüp bakmış ve penceresinin kenarında minik, parlak tüylü bir kuşun ona doğru baktığını görmüş. Bu kuş, Zeynep’in hiç görmediği kadar güzelmiş. Altın sarısı tüyleri ve turkuaz mavi gözleriyle ışıl ışıl parlıyormuş.
"Merhaba, Zeynep," demiş kuş cıvıl cıvıl bir sesle. "Ben Rüya Kuşu’yum. Dileğini duydum ve sana yardım etmeye geldim."
Zeynep heyecanla sormuş: "Rüya Ülkesi’ne nasıl gidebilirim? Bir türlü uykuya dalamıyorum."
Rüya Kuşu gülümsemiş ve kanatlarını hafifçe çırpmış. "Rüya Ülkesi’ne gitmek için sadece uyumak yetmez. Kalbini dinlemeli, zihnini sakinleştirmelisin. Uykunun seni büyülü diyarlara götürmesine izin vermelisin. Eğer istersen, seni Rüya Ülkesi’ne ben götürebilirim. Ancak yolculuk sırasında sabırlı ve cesur olman gerekecek. Hazır mısın?"
Zeynep hiç düşünmeden başını sallamış. "Hazırım! Hem de çok hazırım!"
Rüya Kuşu nazikçe kanatlarını açmış ve Zeynep’in avucuna bir altın tüy bırakmış. "Bu tüy, Rüya Ülkesi’nin kapısını açacak. Ama önce gözlerini kapatmalı ve derin nefesler alarak zihnini dinlendirmelisin."
Zeynep, kuşun söylediklerini yapmış. Derin nefes almış, zihnindeki bütün düşünceleri bir kenara bırakmış ve sadece Rüya Ülkesi’ni hayal etmiş. Yavaşça gözlerini kapatmış. Bir süre sonra, etrafında hafif bir rüzgar hissetmiş. Sonra birdenbire yatağı kaybolmuş gibi hissetmiş ve kendini yumuşacık bir bulutun üzerinde bulmuş. Bulut, gökyüzünde nazikçe süzülüyor, onu Rüya Ülkesi’ne götürüyormuş.
Rüya Ülkesi’ne vardığında, karşısında gördüğü manzara nefes kesiciydi. Gökyüzü pembe ve mor renklere bürünmüş, çimenler mavi ve mor çiçeklerle doluydu. Ağaçlar altın rengi yapraklarla kaplıydı ve dallarından küçük yıldızlar sarkıyordu. Zeynep şaşkınlıkla etrafına bakarken, Rüya Kuşu yanı başına gelmiş ve "Hoş geldin, Zeynep. İşte Rüya Ülkesi!" demiş.
Zeynep, bu büyülü yerde neler olduğunu merak etmiş. "Burada ne yapmam gerekiyor?" diye sormuş.
Rüya Kuşu ona, "Burada her şey senin hayal gücünle canlanır. İstediğin her şey burada gerçek olabilir. Ancak buranın sırrını çözmek için kalbinin sesini dinlemelisin," demiş.
Zeynep bir an durup düşünmüş. Ne dilesem? diye içinden geçirmiş. Ardından bir peri görmek istediğini fark etmiş. Tam bu düşünce zihninden geçerken, karşısında minik, kanatları parıldayan bir peri belirmiş. Peri gülümseyerek Zeynep’e yaklaşmış. "Merhaba, ben Peri Zuzu," demiş. "Burada her şey mümkündür, sadece içten dilemen yeterlidir."
Zeynep’in gözleri parlamış. "Bu harika!" diye bağırmış. "Peki buranın sırrı nedir?"
Peri Zuzu, Zeynep’in elini tutmuş ve onu Rüya Ülkesi’nin merkezine götürmüş. Orada, büyük bir göletin üzerinde parıldayan bir taş varmış. Bu taş, tüm Rüya Ülkesi’ni aydınlatıyormuş.
"Bu taş, Rüya Ülkesi’nin kalbidir," demiş Zuzu. "Eğer bir dilek tutarsan ve bu taşı kullanırsan, dileğin gerçek olur. Ancak unutma, sadece kalbinden gelen dilekler kabul edilir."
Zeynep taşın yanına gitmiş ve derin bir nefes almış. Gözlerini kapatıp kalbinden bir dilek tutmuş: "Rüyalarımda hep mutlu ve huzurlu olaylar yaşamak istiyorum."
Tam bu dileği dilemişken, taş birdenbire parlamaya başlamış ve gökyüzüne doğru bir ışık huzmesi yükselmiş. Rüya Ülkesi daha da parlak bir hale bürünmüş ve etrafındaki her şey adeta canlanmış.
Peri Zuzu ve Rüya Kuşu, Zeynep’e gülümsemişler. "Dileğin kabul oldu," demişler. "Artık her gece rüyalarında huzurlu ve mutlu anılar yaşayacaksın. Ayrıca, her uyandığında Rüya Ülkesi’ne geri dönebileceksin."
Zeynep, Rüya Ülkesi’nde biraz daha vakit geçirmiş, çiçeklerin arasında dolaşmış, hayvanlarla konuşmuş ve peri Zuzu ile gökyüzünde uçmuş. Zaman o kadar hızlı geçmiş ki Zeynep yavaş yavaş uykulu hissetmeye başlamış.
Rüya Kuşu, Zeynep’in yanına gelmiş ve ona nazikçe fısıldamış: "Artık geri dönme vakti geldi, Zeynep. Ama unutma, her gece bu büyülü diyara geri dönebilirsin. Gözlerini kapat ve derin nefesler al. Uykunun seni burada bekleyen güzel rüyalara götürmesine izin ver."
Zeynep gözlerini kapatmış ve tekrar bulutun üzerinde hafifçe süzülmeye başlamış. O kadar huzurlu hissediyormuş ki gözleri yavaş yavaş kapanmış ve derin bir uykuya dalmış.
Sabah olduğunda, Zeynep gözlerini açtığında kendini yatağında bulmuş. Yatağının yanında duran Rüya Kuşu’nun altın tüyü, ona gördüğü rüyaların gerçek olduğunu hatırlatmış. Gülümsemiş ve içinden bir kez daha teşekkür etmiş. Artık Zeynep, her gece uyumadan önce huzurla gözlerini kapatıyor, Rüya Ülkesi’nde maceralara atılıyor ve her sabah mutlu bir şekilde uyanıyormuş.
Ve böylece Zeynep, Rüya Ülkesi’nin sırrını keşfetmiş, rüyaların gücüne inanmış ve her gece güzel düşler görmeye devam etmiş.
Sonunda, Zeynep’in hikayesi bize şunu öğretmiş, Rüyalar, sadece uyuduğumuzda gördüğümüz şeyler değildir. Onlar kalbimizin en derin arzularıdır
Arkadaşlarınla Paylaş
