Bir zamanlar, Gökkuşağı Ormanı’nın hemen yanında, küçük bir köy vardı. Bu köyün ismi Renkli Hayaller Köyü'ydü. Köyde herkes çok mutluydu çünkü köyün etrafındaki doğa, gökkuşağının tüm renklerinden oluşuyordu. Ağaçların yaprakları bazen maviye, bazen pembeye döner, çiçekler her mevsim farklı renklerde açardı. Fakat köyün en büyük sırrı, kuşaktan kuşağa aktarılan bir efsaneye dayanıyordu: Köyün derinliklerinde, “Gizemli Renkler Diyarı adında bir yer vardı. Söylenenlere göre, oraya giden herkes, hayal edemeyeceği kadar güzel bir dünyayı keşfederdi. Ancak bu diyara ulaşmanın yolu, cesaret, merak ve sevgiyle dolu bir kalpten geçerdi.
Bu köyde yaşayan Maviş adında 6 yaşında bir çocuk vardı. Maviş'in saçları, köydeki çiçekler kadar parlak sarıydı ve gözleri gökyüzü gibi masmaviydi. Ancak Maviş’in en dikkat çekici özelliği, her zaman meraklı olmasıydı. “Bu nedir? “O neden öyle? gibi soruları hiç bitmezdi. Annesi ve babası, onun bu merakını çok sever ama bazen “Maviş, biraz dinlenmek ister misin? diye şakalaşırlardı.
Bir gün, Maviş köyün yaşlı bilgesi olan Dede Renkli’ye gitti. Dede Renkli, uzun beyaz sakalı ve rengârenk cüppesiyle, herkesin çok sevdiği biriydi. Herkes onun hikâyelerini dinlemeye bayılırdı. Maviş, Dede Renkli’ye “Gizemli Renkler Diyarı gerçekten var mı? diye sordu. Dede Renkli, göz kırparak şöyle dedi: “Tabii ki var, Maviş. Ama oraya gitmek için kalbinde sevgi ve cesaret taşımalısın. Ve unutma, bu dünyada her renk bir anlam taşır. Onları anlamadan diyara ulaşamazsın.
Bu sözler, Maviş’in aklını daha da kurcaladı. “Ben bu diyara gitmek istiyorum! Hem sevgi dolu hem de cesaretliyim, diye düşündü. Ertesi sabah erkenden, sırt çantasına biraz yiyecek, bir meşale ve en sevdiği oyuncak ayısını koyarak yola çıktı.
Maviş, önce köyün hemen dışındaki Gökkuşağı Ormanı’na girdi. Orman, rengârenk ağaçlarla doluydu. Kırmızı yapraklı bir ağacın altında, parlak turuncu bir sincap oturuyordu. Sincap, Maviş’e bakıp “Merhaba! Ben Sincap Turuncu. Neden buralarda dolaşıyorsun? diye sordu. Maviş heyecanla “Gizemli Renkler Diyarı’nı arıyorum, dedi. Sincap Turuncu, başını eğip düşündü ve sonra şunları söyledi: “O diyara gitmek istiyorsan, önce turuncunun anlamını öğrenmelisin. Turuncu, enerji ve neşeyi temsil eder. Bugün bana yardım eder misin? O kadar çok meşe palamudu topladım ki bir kısmını taşıyamıyorum.
Maviş hemen kabul etti. Sincap Turuncu’ya yardım ederken çok eğlendi. Palamutları toplarken birbirlerine şakalar yaptılar ve kahkahalar attılar. İşleri bittiğinde, Sincap Turuncu “Artık turuncunun neşesini ve enerjisini öğrendin. Yoluna devam edebilirsin, dedi. Maviş, teşekkür ederek ormandan ilerlemeye devam etti.
Bir süre sonra, karşısına kocaman bir gök mavisi göl çıktı. Gölde bir ördek yüzüyordu. Ördek, “Merhaba küçük insan! Ben Ördek Mavi. Burada ne yapıyorsun? diye sordu. Maviş, “Gizemli Renkler Diyarı’nı arıyorum, diye yanıtladı. Ördek Mavi, “O diyara gitmek için mavinin anlamını öğrenmen gerekiyor. Mavi, huzur ve güveni temsil eder. Eğer bana yardım edersen, bunu öğrenebilirsin, dedi.
Maviş hemen kabul etti. Ördek, gölün üzerindeki nilüfer yapraklarının arasına sıkışmış bir yavru kurbağayı gösterdi. “Onu kurtarabilir misin? dedi. Maviş, suya dikkatlice eğilip, kurbağayı sıkıştığı yerden kurtardı. Yavru kurbağa mutlulukla zıplayarak uzaklaştı. Ördek Mavi, “Sen çok cesur ve şefkatlisin, Maviş. Artık mavinin huzurunu öğrendin. Yoluna devam edebilirsin, dedi.
Maviş gölden ayrıldı ve ormanın derinliklerinde ilerlemeye devam etti. Bu kez karşısına sarı bir kelebek çıktı. Kelebek, Maviş’in başına kondu ve “Ben Kelebek Sarı. Beni takip et! dedi. Maviş, kelebeği takip ederek bir çayıra ulaştı. Çayır, sapsarı çiçeklerle doluydu. Kelebek Sarı, “Sarı, mutluluk ve umudu temsil eder. Ama bunu anlamak için önce benimle bir oyun oynamalısın, dedi. Kelebek, çiçeklerin arasına saklandı ve Maviş’ten onu bulmasını istedi.
Maviş, çiçeklerin arasında kelebekle saklambaç oynadı. Kelebeği bulduğunda, ikisi de kahkahalarla güldüler. Kelebek Sarı, “Seninle oyun oynamak çok eğlenceliydi. Artık sarının mutluluğunu ve umudunu öğrendin. Şimdi yoluna devam edebilirsin, dedi.
Maviş, yolculuğuna devam ederken gün batmaya başladı. Gökyüzü, pembe ve mor tonlarına büründü. Bu kez karşısına bir kedi çıktı. Kedi, “Ben Kedi Mor. Gizemli Renkler Diyarı’na çok yaklaştın, ama morun anlamını öğrenmeden oraya gidemezsin. Mor, hayal gücü ve bilgeliktir. Sana bir bilmece soracağım. Eğer cevabını bulursan, seninle birlikte diyara gideceğim, dedi.
Kedi Mor’un bilmecesi şöyleydi: “Ne kadar paylaşırsan, o kadar artar. Bu nedir? Maviş biraz düşündü ve sonra gülümseyerek “Sevgi! dedi. Kedi Mor, “Doğru! Sen gerçekten de hayal gücü ve sevgi dolu bir çocuksun. Hadi, Gizemli Renkler Diyarı’na birlikte gidelim, dedi.
Maviş ve Kedi Mor, güneşin son ışıkları altında yürüyerek Gizemli Renkler Diyarı’na ulaştılar. Orası, gökkuşağının tüm renklerinin bir arada dans ettiği, inanılmaz bir yerdi. Ağaçlar altından ışık saçıyor, çiçekler şarkı söylüyordu. Maviş, bu renkli dünyada saatlerce oynadı, dans etti ve güldü.
Sonunda, Maviş’in gözleri ağırlaşmaya başladı. Kedi Mor, ona şöyle dedi: “Artık evine dönebilirsin, Maviş. Ama unutma, öğrendiğin her renk senin kalbinde bir yer edindi. Turuncunun neşesi, mavinin huzuru, sarının mutluluğu ve morun hayal gücü hep seninle olacak.
Maviş, eve döndüğünde çok mutluydu. O gece yatağına uzandığında, Gizemli Renkler Diyarı’nda yaşadığı maceraları düşündü ve bir daha hiç unutmadı. O, artık renklerin dilini bilen ve onları her anında hisseden bir çocuktu.
Ve böylece, Maviş’in macerası mutlu bir sonla bitmiş oldu.
Bu masal, çocuklara renklerin anlamlarını öğretirken, onları sevgi, cesaret ve hayal gücüyle dolu bir dünyaya davet ediyor. Her renk, çocukların farklı duyguları keşfetmesine ve anlamasına yardımcı olacak şekilde işlenmiştir.
Arkadaşlarınla Paylaş
