Bir varmış, bir yokmuş, evvel zaman içinde, kalbur saman içinde büyük bir ormanın ortasında küçük, neşeli bir köy varmış. Bu köyde yaşayan çocuklar, her gün ormanın içine gidip hayvanlarla oyunlar oynar, onları yakından tanımayı çok severlermiş. Bu köyde yaşayan çocuklardan biri de Zeynep adında, doğayı ve hayvanları çok seven küçük bir kızmış. Zeynep’in en büyük hayali, ormanda yaşayan tüm hayvanlarla arkadaş olmakmış. Her sabah uyandığında, ormana gidip hayvanlarla vakit geçirir ve onlara yardım edermiş.
Bir gün Zeynep, ormanda yürürken alışılmadık bir şey fark etmiş. Etrafta normalde duymaya alışkın olduğu kuş sesleri yokmuş, ağaçların altında her zaman koşuşturan tavşanlar da ortada görünmüyormuş. Orman tuhaf bir sessizliğe bürünmüş. Zeynep bu duruma çok şaşırmış ve hayvanların neden ortadan kaybolduğunu anlamak için ormanın derinliklerine doğru yürümeye karar vermiş. Ne kadar derinlere gittiyse, o kadar az hayvan sesi duymuş. Tam o sırada karşısına yaşlı bir baykuş çıkmış. Baykuş, büyük gözleriyle Zeynep’e bakarak kanatlarını hafifçe çırpmış.
“Merhaba, küçük kız. Senin buraya geleceğini biliyordum,” demiş baykuş.
Zeynep şaşkınlıkla, “Merhaba! Sen kimsin ve hayvanlar nereye kayboldu?” diye sormuş.
Baykuş, sakin bir sesle anlatmaya başlamış: “Benim adım Bilge. Ben bu ormanın en eski ve en bilgili hayvanıyım. Son zamanlarda ormanımızda bir sorun var. Ormanın uzak bir köşesinde Korkunç Kral Aslan adında bir hayvan ortaya çıktı. Kendi krallığını kurmaya karar verdi ve diğer hayvanların kendisine boyun eğmesini istiyor. Eğer ona boyun eğmezlerse, onları ormandan kovmakla tehdit ediyor.”
Zeynep bu duruma çok üzülmüş. Hayvanlar arasında bir lider olması iyi bir şey olabilirdi ama bu liderin diğerlerine zorbalık yapması hiç hoşuna gitmemiş. “Ne yapabiliriz?” diye sormuş küçük kız.
Bilge baykuş biraz düşünmüş ve sonra Zeynep’e bakarak şöyle demiş: “Senin gibi yürekli biri, hayvanları bir araya getirip Korkunç Kral Aslan’la konuşabilir. Eğer ona hayvanların dostluk ve barış içinde yaşamasının daha iyi olduğunu anlatabilirsen, belki fikrini değiştirir.”
Zeynep, Bilge’nin söylediklerini dinleyip cesaretini toplamış. Ormandaki hayvanların zorbalık altında yaşamaması gerektiğini düşünmüş ve onlara yardım etmeye karar vermiş. Bilge baykuş, Zeynep’e rehberlik ederek onu ormanın en uzak köşesine, Korkunç Kral Aslan’ın yaşadığı mağaraya götürmüş. Yol boyunca Zeynep, çeşitli hayvanlarla karşılaşmış. Kimisi korkmuş, kimisi sinirliymiş ama hepsi Korkunç Kral Aslan’ın onları tehdit etmesinden dolayı mutsuzmuş.
Zeynep, tavşanlara, tilkilere, sincaplara ve kuşlara yaklaşarak, “Merak etmeyin, birlikte hareket edersek ve cesur olursak Korkunç Kral Aslan’la barış içinde konuşabiliriz. Hepimizin dost olarak yaşamaya hakkı var,” demiş.
Hayvanlar Zeynep’in bu cesur sözlerini duyunca umutlanmışlar. Hepsi birlikte hareket etmeye karar vermiş ve Zeynep’e katılmışlar. Zeynep’in önderliğinde ormanın derinliklerine doğru ilerlemişler.
Nihayet Korkunç Kral Aslan’ın yaşadığı mağaraya gelmişler. Mağaranın önünde büyük, güçlü ve korkutucu görünümlü aslan, tahtında oturuyormuş. Zeynep ve hayvanlar mağaranın önünde durduklarında Aslan, onları görür görmez kükremiş.
“Kim benim huzuruma böyle cesurca gelir?!” diye bağırmış Korkunç Kral Aslan.
Zeynep hiç korkmamış ve sakince Aslan’ın gözlerinin içine bakarak şöyle demiş: “Ben Zeynep. Ormanda yaşayan hayvanların dostuyum. Biz dostça bir yaşam sürmek istiyoruz. Sen de büyük ve güçlü bir aslan olarak bu ormana hükmetmek isteyebilirsin, ama hükmetmek zorbalık yaparak olmaz. Birlikte çalışırsak, herkesin mutlu olduğu bir orman yaratabiliriz.”
Aslan, Zeynep’in bu sözlerine şaşırmış. Şimdiye kadar kimse onunla böyle cesurca konuşmamış. Gözlerini kısarak Zeynep’e bakmış ve “Neden bana karşı gelmeye cesaret ediyorsun, küçük kız? Ben bu ormanın kralıyım!” demiş.
Zeynep gülümseyerek, “Bir lider olmak demek, herkese yardım etmek ve onların mutluluğunu düşünmek demektir. Eğer diğer hayvanları korkutarak yönetirsen, kimse mutlu olmaz ve ormanın düzeni bozulur. Ama eğer onlara yardım eder ve onların yanında olursan, herkes seni sever ve orman daha güçlü bir yer haline gelir,” diye cevap vermiş.
Korkunç Kral Aslan, Zeynep’in söylediklerini düşünmeye başlamış. Hiç böyle düşünmemişti. O, hep gücün sadece korkuyla sağlanabileceğini zannetmişti. Ama şimdi Zeynep’in sözleri ona farklı bir bakış açısı sunuyordu. Etrafına bakmış ve korkmuş hayvanların ona nasıl baktığını görmüş. O an içinde bir şeyler değişmiş.
“Sanırım haklısın,” demiş Aslan, yumuşayan bir sesle. “Ben güçlü bir kral olmak istedim ama gücün sadece korkuyla değil, sevgi ve saygıyla da kazanılabileceğini hiç düşünmedim. Bundan sonra, bu ormanda herkesin dostça ve barış içinde yaşamasını sağlayacağım.”
Hayvanlar Aslan’ın bu sözlerini duyunca büyük bir sevinçle alkışlamışlar. Korkuları yavaş yavaş yok olmuş ve Aslan’a güvenmeye başlamışlar. Zeynep’in cesareti sayesinde ormanda tekrar barış ve huzur hakim olmuş. Korkunç Kral Aslan, artık sadece güçlü değil, aynı zamanda hayvanların sevgisini kazanmış bir lider olmuş.
Zeynep, Aslan ve diğer hayvanlarla birlikte ormanda dolaşmış, herkese yardım etmiş ve ormanın düzenini sağlamış. Artık her sabah uyandığında, Zeynep ormanın içinde hayvanlarla mutlu vakit geçiriyor, oyunlar oynuyor ve onların yanında olmaktan büyük bir keyif alıyormuş.
Ormandaki hayvanlar, Zeynep’e her zaman minnettar olmuşlar. Onun sayesinde öğrendikleri en önemli şey ise birlikte ve dostça yaşamanın, herkesin mutlu ve huzurlu olmasını sağladığıymış. Zeynep de bu büyük macerasını hiç unutmamış, her zaman yardıma ihtiyaç duyanların yanında olmuş.
Ve böylece, Zeynep’in cesareti ve dostluğuyla dolu bu macera mutlu sonla bitmiş.
Son.
Arkadaşlarınla Paylaş
