Bir varmış, bir yokmuş… Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde, güzel mi güzel, göz alıcı bir diyar varmış. Bu diyarın adı Işıklar Ülkesi'ymiş. Işıklar Ülkesi, gökyüzünde parlayan yıldızların ışıklarıyla aydınlanan, rengârenk çiçeklerin ve kelebeklerin dans ettiği büyülü bir yerden ibaretmiş. Bu ülkenin en özel varlığı ise Nur Prensesi’ymiş.
Nur Prensesi, ışıl ışıl parlayan, her yere mutluluk ve huzur dağıtan bir peri prensesmiş. Saçları, altın gibi parlayan uzun bukleler halinde sırtına dökülürken, gözleri gökyüzündeki yıldızlar kadar parlakmış. Giydiği beyaz elbisesi tüy kadar hafifmiş ve yürüdüğünde elbisesinden ışık saçılıyormuş. Nur Prensesi her sabah erkenden uyanır, ülkesini dolaşır, her köşeye sevgisini ve iyiliğini yayarmış.
Bir gün Nur Prensesi, kendine bir görev edinmiş. Işıklar Ülkesi’ne gelen her canlının mutlu olmasını sağlamak istemiş. Bunun için herkese yardım edecek, kimin neye ihtiyacı varsa onu bulup elinden geleni yapacakmış. Ona bu konuda en yakın dostları olan Gümüş Kanat isimli küçük beyaz bir kuş ve Çiçek adında neşeli bir arı yardım ediyormuş. Gümüş Kanat, uçabildiği için prensesin her yere hızlıca ulaşmasını sağlıyor, Çiçek ise ormanın en gizli köşelerine bile yol buluyormuş.
Bir sabah Nur Prensesi uyanmış ve Gümüş Kanat’ı yanına çağırmış. "Bugün çok özel bir gün, Gümüş Kanat," demiş Nur Prensesi. "Çünkü bugün ormandaki tüm canlıların neye ihtiyacı olduğunu bulmak istiyorum." Gümüş Kanat heyecanla kanat çırpmış, Çiçek ise antenlerini neşeyle sallayarak ona eşlik etmiş.
Prenses ve arkadaşları, ormanın en derinlerine doğru yola çıkmışlar. İlk olarak yaşlı bir kaplumbağa olan Bilge ile karşılaşmışlar. Bilge, Işıklar Ülkesi’nin en yaşlı varlığıymış ve herkese bilgeliğiyle yardım edermiş. Ancak yaşlılıktan dolayı eskisi kadar hareket edemiyormuş.
Nur Prensesi, Bilge'nin ihtiyacını anlamış. "Sana biraz sihir vereceğim, Bilge," demiş. Küçük bir sihirli dokunuşla Bilge’ye hafiflik kazandırmış ve artık daha rahat hareket edebilmesini sağlamış. Bilge, Nur Prensesi’ne teşekkür etmiş ve ona ormanın en güzel şarkısını söylemiş. Prenses, Bilge'nin şarkısını dinlerken hem huzur bulmuş hem de ormanın bu melodilerle ne kadar zengin olduğunu düşünmüş.
Yoluna devam eden Nur Prensesi ve arkadaşları, yolda bir tavşan ailesiyle karşılaşmış. Anne tavşan, yavrularının yaşadığı yerde daha güvenli bir alan istiyormuş. Nur Prensesi, sihirli değneğiyle bir dokunuş yapmış ve tavşan ailesine güvenli, sıcak bir yuva oluşturmuş. Yavru tavşanlar zıplayarak teşekkür etmişler, prenses ve arkadaşlarına sevgiyle bakmışlar.
Yol boyunca prenses pek çok hayvana yardım etmiş; minik bir sincaba yiyecek bulmuş, tüylerini kaybeden bir kuşa güzel ve parlak tüyler hediye etmiş, hatta bir çiçeğin solan yapraklarını sihirli değneğiyle yeniden canlandırmış. Her yardım ettikçe kalbi daha da mutlu dolmuş, yüzünde kocaman bir gülümseme belirmiş.
Ormanın derinliklerinde, prensesin daha önce hiç görmediği bir mağara varmış. Bu mağara, gölgelerin diyarına açılıyormuş. Işıklar Ülkesi’nde bazen gölgeler de oluşurmuş ve bu gölgeler bazı canlıların korkmasına neden olurmuş. Nur Prensesi, gölgelerin de aslında kötü olmadığını, onların da ışık gibi doğal bir parça olduğunu biliyormuş. Ancak bu bilgiyi gölgeden korkan küçük varlıklara anlatması gerekmiş.
Nur Prensesi mağaranın önünde durmuş ve dostlarına bakarak, "Gölge varlıklarına sevgi ile yaklaşalım," demiş. Mağaraya girmişler ve içeride bir süre yürüdükten sonra Gölgeler Ülkesi'nin kralı ile karşılaşmışlar. Kral Gölge, Nur Prensesi’nin ışığından çok etkilenmiş ve ona saygıyla eğilmiş. "Işıkla buluşmak, bizim için bir şeref," demiş kral. Nur Prensesi, Gölgeler Ülkesi’nin de Işıklar Ülkesi kadar değerli olduğunu anlatmış. Kral Gölge, artık korkulacak bir varlık değil, ışıkla dost bir gölge olmuş.
Nur Prensesi, Gölge Kralı ve arkadaşlarıyla birlikte Işıklar Ülkesi’ne geri dönmüş. Işıklar Ülkesi’nde gölgeler, ışıklarla harmanlanmış, her yer daha da güzelleşmiş. Artık her canlının ihtiyaçları karşılanmış, gölgeler bile ışıkla dost olmuş.
Bu güzel günün sonunda Nur Prensesi yorgun ama çok mutluymuş. Gümüş Kanat ve Çiçek ona eşlik etmiş, birlikte ormanın en yüksek ağacının tepesine çıkmışlar. Nur Prensesi, yıldızlı gökyüzüne bakarak, "Her şey tam da olması gerektiği gibi," demiş. Gökyüzündeki yıldızlar ona göz kırparak, onun iyiliğini ve güzelliğini kutlamışlar.
Nur Prensesi, Işıklar Ülkesi’ni her gün sevgi ve iyilikle doldurmaya devam etmiş. Ormandaki her canlı ona minnettar kalmış ve her biri bir gün onun gibi iyilik dolu olmayı hayal etmiş.
Gökten üç elma düşmüş: Biri bu masalı dinleyen güzel çocuklara, biri masalı anlatanlara ve biri de iyiliğin gücüne inanan herkese! Ve Nur Prensesi ile tüm Işıklar Ülkesi, sonsuza kadar mutlu yaşamışlar.
Arkadaşlarınla Paylaş
