Bir varmış, bir yokmuş, Nisan ve Efe adında iki kardeş varmış. Nisan 10 yaşında, Efe ise 7 yaşındaymış. Bu ikiz kardeşler, çok mutlu ve sevgi dolu bir ailede yaşıyorlarmış. Babaları Ali Bey, anneleri ise Ayşe Hanım'dı. Aileleri, hep birlikte iç içe ve huzurlu bir şekilde yaşarlarmış.
Bir gün, Ali Bey işten erkenden dönerek çocuklarına sürpriz yapmak istemiş. Akşam yemeğinde Nisan ve Efe'yi yanına çağırarak, "Çocuklar, sizinle birlikte eğlenceli bir maceraya gitmek istiyorum." demiş.
Nisan ve Efe, merakla babalarına bakarak, "Nereye gideceğiz baba? Ne yapacağız?" diye sormuşlar. Ali Bey, gülümseyerek, "Sizleri büyülü bir ormana götüreceğim. Orada, birlikte bir masal yaratacağız." demiş.
Çocuklar heyecanla babalarının elinden tutmuşlar ve birlikte ormana gitmek için yola koyulmuşlar. Ormanda yürürken çocuklar, türlü türlü renkli ağaçlar, şirin mi şirin hayvanlar ve büyülü çiçekler görmüşler. Bir süre sonra, aile ağaçlarla çevrili bir alan bulmuş.
"İşte burası! İşte masalımızın başlayacağı yer." demiş Ali Bey ve Nisan ile Efe'yi yere oturtarak oturmuş. Sonra devam etmiş, "Şimdi sizden bir masal yaratmanızı istiyorum. Başlayalım mı?"
Nisan ve Efe gözlerine ışıltılar yerleşmiş bir şekilde birbirlerine bakarak masal yazmaya başlamışlar. Nisan, "Bir adada, çikolata şelalesi olan büyülü bir krallık varmış." demiş. Efe ise, "Bu krallığın prensesi olan Ela, herkesi çikolata yiyerek mutlu edermiş." şeklinde devam etmiş.
Çocuklar birlikte coşkulu bir şekilde masala devam etmişler. Hikayeleri geliştikçe hayal güçleri de artmış. Ali Bey ise çocukların arkadaşlıklarını geliştirmeleri ve birbirlerine destek olmaları için sessizce izlemiş.
Masal, bir süre sonra sona gelmiş ve Nisan ile Efe, her şeyin düşlerindeki gibiyse gerçekleştiği anlamışlar. Ali Bey, çocuklarına sarılarak onları öpmüş ve, "Bu güzel masalı yaratırken ne kadar uyumlu ve yaratıcı olduğunuzu gördüm. Birlikte ne kadar güçlü olabileceğimizi gösterdiniz. Her zaman böyle bir aile olacağız." demiş.
Çocuklar babalarının kollarında mutluluktan uykuya dalmış. Ali Bey, Nisan ve Efe'yi kucağına alarak yavaşça arabaya doğru yürümüş, onları eve götürmüş. Çocuklar sevgiyle uyanmışlar ve hep birlikte bir gün daha mutlu yaşamayı vaat etmişler.
Ve işte, bu mutlu sonlu masal, Nisan ve Efe'nin ailesinin hep birlikte güzel anılar biriktireceği, birbirlerine destek olacakları ve sevgiyle dolu bir hayat yaşayacaklarına dikkat çekiyor. Sonuç olarak, aile birlikte olduğunda her zorluk üstesinden gelinebilir ve her masal mutlu sonla biter.
Arkadaşlarınla Paylaş
