Bir varmış bir yokmuş, yemyeşil ağaçların, rengarenk çiçeklerin ve cıvıl cıvıl kuş seslerinin hüküm sürdüğü kocaman bir ormanda, minik dostlar birlikte yaşamaktaymış. Bu ormanda, her biri kendine özgü neşesi, cesareti ve iyiliğiyle tanınan çok özel hayvanlar yaşarmış. Ormanın en meraklı ve cana yakın üyesi olan minik tavşan Maviş, her sabah erkenden uyanır, ormanın derinliklerine doğru küçük maceralara atılırmış. Maviş’in en büyük hayali, ormandaki tüm canlılarla birlikte mutlu ve barış dolu bir yaşam sürmekmiş.
Bir gün Maviş, ormanın kenarında, rengarenk kelebeklerin dans ettiği gizli bir çiçek bahçesine doğru yol alırken, yolunu küçük bir sincap olan Kıpır'la kesişmiş. Kıpır, sakince ceviz toplarken gülümseyerek Maviş’e seslenmiş: “Merhaba Maviş! Bugün kahramanca yeni bir maceraya atılmaya ne dersin?” Maviş, Kıpır’ın davetine çok sevinmiş çünkü birlikte yeni şeyler öğrenmek ve eğlenmek en büyük mutluluğuydu. Böylece Maviş ve Kıpır, kocaman maceralarla dolu yolculuklarına başlamışlar.
Yol boyunca ikili, yüksek ağaçların dallarında usul usul salınan melodik rüzgârın eşlik ettiği pırıl pırıl dereye ulaşmışlar. Dere kenarında, suyun yumuşak şırıltısı eşliğinde, sevimli bir kaplumbağa olan Yavaşça'yı görmüşler. Yavaşça, yavaş ama emin adımlarla suyun kenarında gezinirken, eklemeli gülümsemesiyle yeni arkadaşlarını selamlamış: “Hoşgeldiniz dostlarım, size uzun zamandır beklediğim bir sırrı paylaşmak istiyorum.” Meraklarına yenik düşen Maviş, Kıpır ve Yavaşça, kaplumbağanın etrafında toplanmışlar. Kaplumbağa, ormanın derinliklerinde saklı olan “Arkadaşlık Gölü”nden bahsetmeye başlamış. Bu gölün suyunun, kim bu özel dostlukla birleşirse dileklerinin gerçekleştiğine dair bir efsanesi varmış.
Dört arkadaş, efsanenin peşine düşerek, harikulade maceralara atılmaya karar vermişler. Yavaşça’nın rehberliğinde, yollarına önlerinde parıldayan minik ateş böceklerinin oluşturduğu ışıltılı patikayı izleyerek ilerlemişler. Patika, onları kocaman, çok canlı bir çiçek tarlasına götürmüş. Bu tarlada, alışılmadık bir şekilde, konuşan minik çiçekler da varmış. Çiçeklerden biri, Tatlıgül, narin sesiyle, “Arkadaşlığın büyüsü, birbirimize olan sevgimizde, paylaşımımızda ve yardımlaşmamızda saklı,” demiş. Tatlıgül’ün sözleri, arkadaşların yüreklerine işlenmiş her biri, dostluklarını daha da güçlendirmek için birbirlerine yardım etmeye, paylaşmaya ve desteklemeye ant içmiş.
Çiçek tarlasından ayrılırken, ufukta uçsuz bucaksız bir mavi gökyüzü ve üzerinde süzülen bulutların arasından gökkuşağının baş döndüren renkleri belirginleşmiş. Bu gökkuşağı, sanki onlara “Arkadaşlık Gölü pek yakın” diyordu. Yollarını renklendiren bu muhteşem manzara, onların umutlarını tazelemiş ve ilerlemeleri için ilham kaynağı olmuş. Kıpır, “Arkadaşlık, tıpkı bu gökkuşağı gibi her renkten, her duygudan, her farklılıktan oluşur. Hepimiz bir bütünüz ve bu bütün, bizi daha da güçlü kılar,” diye söyleyerek arkadaşlarını neşelendirmiş.
Derin ormanın daha da gizemli ve büyülü kısımlarına girdiklerinde, aniden gökyüzü hafifçe kararmaya başlamış. Küçük bir fırtına esintileri ve hafif yağmur damlalarıyla birlikte, ormanın sakinleri kısa süreli bir telaşa kapılmış. O esnada yolu kaybetmiş gibi görünen küçük tilki Zıpırtı, titrek bir sesle “Nereden geldiğimi, nereye gideceğimi bilemiyorum!” diye homurdandı. Maviş, onun bu durumuna çok üzülmüş ve hemen ona yardımcı olmak istemiş. Kıpır, Yavaşça ve Zıpırtı’yı teselli ederken, birlikte güç birliği yaparak birbirlerinin elinden tutup sakin kalarak ileriye doğru yürümeye karar vermişler. Fırtınanın getirdiği korkuyu, içlerindeki sevgi ve dostlukla yenebileceklerine inanıyorlarmış.
Birkaç dakika sonra, fırtına hafifleyip gökyüzü tekrar aydınlanmaya başlamış. Ufuktan yavaşça çıkan güneş ışıkları, sanki yeni başlangıçların simgesi olurcasına ormanın üzerine sıcak bir battaniye gibi yayılmış. Yeniden yola çıkan grup, sonunda parlak ve huzur dolu “Arkadaşlık Gölü”ne ulaşmış. Bu göl, etrafı saran büyülü ağaçların ve çiçeklerin yansımasıyla, adeta masalsı bir tabloyu andırıyormuş. Gölün kenarına vardıklarında, arkadaşlar birbirlerine bakıp gülümsemişler çünkü son anda anladıkları şey, en zor anlarda bile birbirlerine destek olmanın ne kadar değerli olduğunu farketmişler.
Arkadaşlık Gölü’nün berrak sularına hep birlikte ellerini uzatıp dokunduklarında, suyun içindeki parıltılar tüm gökyüzüne sıyrılmış sanki göl, onların dileklerini kabul edip kutsamış gibiydi. Her biri, bu anın içerisinde, kendilerini çok şanslı ve mutlu hissetmiş. Çünkü zorlukların üstesinden gelmek için birbirlerine ihtiyaçları olduğunu, dostluğun her türlü fırtınada bile yol gösterdiğini öğrenmişlerdi. O gün, Maviş, Kıpır, Yavaşça ve Zıpırtı, birbirlerine sarılarak, “Gerçek dostluk her zorluğu aşar, çünkü sevgi, paylaşım ve yardımlaşma insanı her daim ayakta tutar,” diye söz vermişler.
O günden sonra ormandaki her canlı, arkadaşlığın önemini derinden anlamış ve yaşamın zor anlarında birbirlerine destek olmaya devam etmiş. Minik tilki Zıpırtı, kaybolduğu fırtınalı günün ardından cesaretini toplamış ve kendine, “Artık ne olursa olsun yalnız hissetmeyeceğim, çünkü dostlarım hep yanımda,” demiş. Maviş, Kıpır ve Yavaşça ise her gün, ormanda yeni maceralara atılırken, en önemlisi de birlikte olmanın, yeni şeyler öğrenmenin ve paylaşmanın ne kadar güzel bir duygu olduğunu hatırlamışlar.
Artık orman, eskisinden daha parlak, daha sıcak ve daha sevgi dolu bir yer haline gelmiş. Ormandaki her canlı, birbirine yardım etmenin, farklılıkları kucaklamanın ve “arkadaşlık” dediğimiz büyülü kelimenin gücünü öğrenmiş. Gün batımında, güneşin altın ışıkları ormanın en yüksek tepesinde birleşirken, minik dostlar da o anı ömür boyu unutamayacakları bir anı olarak hafızalarına kazımışlar. Çünkü onların kalplerinde artık bir sır vardı gerçek dostluk, en karanlık anlarda dahi ışık saçan, umut veren ve tüm engelleri kıran en değerli hazinedir.
Ve böylece, o renkli ormandaki tüm canlılar, birbirlerine sarılarak, neşeyle gülüşerek, birlikte hayatı paylaşmanın tadını doyasıya çıkarmışlar. Aralarındaki bağ her geçen gün daha da güçlenmiş, her yeni macera onları daha yakınlaştırmış. Masalımızın kahramanları, arkadaşlıklarının verdiği güçle, gelecekte de birlikte yeni maceralara yelken açmaya, birbirlerine destek olmaya ve sevgi dolu ormanlarını daha da güzelleştirmeye kararlıymış. Sonsuza dek mutlu yaşamışlar.
Arkadaşlarınla Paylaş
