Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde, küçük bir köyün hemen kenarında, Rüya Ormanı adını taşıyan büyülü bir yer varmış. Bu orman, yalnızca gece uyumadan önce hayal kurmaya başlayan çocukların rüyalarına konuk olur, onlara unutulmaz maceralar yaşatırmış. Bu ormanda, minik kalplerin en derin arzuları bile gerçekleşir, çiçekler en tatlı melodileri fısıldar, kuşlar ise renk renk hikayeler anlatırlarmış.
Köyde yaşayan 6 yaşındaki Elif, her akşam yastığının yanında annesinin anlattığı bu masalı dinleyerek uykuya dalarmış. Elif’in yüreğinde, Rüya Ormanı’nın sırrının ne olabileceğine dair büyük bir merak varmış. Bir gece, gökyüzündeki yıldızlar normalden daha parlak, ay ise sanki minik gülücükler saçarmış gibi görünürken, Elif fark etmiş ki, odasında bir parıltı belirivermiş. Uyandığında, penceresinden içeri sızan o güzel ışık huzmesi, onu dünyadan uzak, sihirli bir maceraya çağırıyormuş gibi hissediyormuş.
Elif cesaretini toplayarak, yumuşak halısının üzerinde yürümeye başlamış. Oda kapısından dışarı adımını attığında, kendisi birdenbire sıcak, parlak bir ışıltının içindeymiş. Bir anda kendini, Rüya Ormanı’nın tam ortasında, neredeyse masal diyarını andıran bir yerde bulmuş. Etrafta uçuşan minik kelebekler, parıldayan çiçekler ve neşeyle şarkılar söyleyen kuşlar varmış. Her şey, öyle canlı, öyle gerçekmiş ki, Elif sanki bir rüyanın içinde kaybolmuş gibi hissetmiş.
Ormanın derinliklerinde yürürken Elif, sevimli bir tavşanla karşılaşmış. Bu tavşanın bembeyaz tüyleri varmış ve gözleri, adeta minik mücevherler gibi parıldıyormuş. Tavşan, Elif’e tatlı bir sesle “Hoş geldin, Elif! Ben Pamuk. Rüya Ormanı’nda geçirdiğin bu özel gece, tüm çocukların hayal gücünün uyanış anı. Bugün seninle birlikte çok güzel maceralar yaşayacağız,” demiş. Elif, Pamuk’un sıcak karşılamasıyla mutlu olmuş ve birlikte yolculuğa çıkmaya karar vermişler.
İlk durakları, ormanın en yaşlı ağacının bulunduğu, devasa meşe ağacıymış. Ağacın dalları, yüzyıllar boyunca biriktirdiği hikayelerle doluymuş. Ağacın kabuğunda binlerce minik oymalar, eski masalların izlerini taşıyormuş. Elif, ağaca dokunduğunda, birden bir fısıltı duymuş: “Güçlü düşler, sevgi dolu kalpler ve cesaret, en sihirli anların anahtarıdır.” Ağacın sesi, Elif’in için hem teselli hem de ilham kaynağı olmuş. Pamuk, bu sırrı anlatırken gözleri parlamış o da yıllardır Rüya Ormanı’nın sırlarını koruyan dostlardan biriymiş.
Yürümeye devam ederken, Elif ve Pamuk, kocaman, gökyüzüne değen bir şelalenin yanına gelmişler. Şelalenin suyu, geceyi aydınlatan renkli ışıklarla dans ediyor, küçük su damlaları etrafa neşeyle saçılıyormuş. Şelalenin kenarında, minik bir çocuğun hayal gücünü andıran gülücüklerle selamlayan bir grup peri varken, Elif kendini adeta masal içinde hissetmiş. Periler, yumuşak sesleriyle Elif’e Rüya Ormanı’nın sırlarından birini anlatmışlar: “Bu ormanda her şey senin içindeki sevgi ve hayal gücüyle can bulur. Ne kadar çok hayal kurarsan, o kadar çok güzellik etrafında belirir.” Bu sözler, Elif’in aklına yer etmiş çünkü o da hep anneannesinin ona anlattığı masallarda sevgi, cesaret ve iyilikten bahsedilmesini çok severmiş.
Yolculuk esnasında, yemyeşil çimenler üzerinde birlikte zıplayıp oynayan hayvanlarla karşılaşmışlar. Yavru bir geyik, Elif’nin yanına koşmuş ve tatlı sesiyle “Gel, benimle oynar mısın?” demiş. Elif, hayvanlarla oynamanın ne kadar eğlenceli olduğunu fark ederek, çimenlere uzanmış rüzgarın sesi, yaprakların hışırtısı eşliğinde masalsı melodiler oluşturuyormuş. Bu anlarda Elif, dünyadaki tüm güzel şeylerin aslında birlikte yaşadıkları bu uyumlu ortam sayesinde var olduğunu anlamış. Her canlı, doğanın bir parçası olarak birbirine bağlıymış.
Gün batımının yaklaştığı o sıcacık gecede, Elif ve dostları, ormanın en yüksek tepesine ulaşmışlar. Buradan, tüm Rüya Ormanı’yı seyretmek mümkündü. Elif, kalbinde tarifsiz bir mutlulukla etrafını izlerken, “Burada her şey masal gibi… Sanki hayallerim gerçek oluyor,” demiş. Pamuk ise, “Gerçekten de öyle, çünkü sevgi, cesaret ve hayal gücü birleşince dünya ne kadar da güzel bir yer oluyor,” diye eklemiş. Güneşin son ışıkları ormanın en derin köşelerine veda ederken, yıldızlar gökyüzünde dans etmeye başlamış. O anda, Elif’in içi şenlenmiş hem maceranın keyfini çıkarmış hem de öğrendiği değerlerle dolmuş.
Rüya Ormanı’nın derinliklerinden gelen o güzel fısıltı, Elif’e minnettarlık ve huzur duygusu aşılamış. Ormanda yaşadığı her an, ona İçindeki güzelliği, sevgi ve hayal gücünü asla kaybetme mesajını vermiş. Her adımında, kendisinin küçük ama güçlü bir kahraman olduğunu hissetmiş. Gecenin ilerleyen saatlerinde, ormandaki tüm canlılar Elif’i nazikçe uykuya dalması için uğurlamışlar. Yavru geyik, periler ve sevimli hayvan dostları, Elif’e Her gece rüyanda tekrar görüşmek dileğiyle diyerek vedalaşmışlar.
Elif, vedalaşırken, kalbine kazınan bu değerli anları ve öğrendiği sıcak sözleri düşünerek, yavaşça kendi yuvasına, pencerenin kenarındaki yatağına geri dönmüş. Gözlerini kapatırken, içindeki sevgi dolu hislerin ve cesaretin, geceleri rüyalarında yeniden canlanacağına inanmış. O akşam, tatlı bir uykuya dalarken, Rüya Ormanı’nda edindiği dostluklar, öğretiler ve maceralar, rüyalarının en güzel öykülerine dönüşmüş.
Sabah olduğunda, Elif uyandığında hala hafızasında o büyülü gece ve Rüya Ormanı’nın sarsılmaz sırrı taptaze kalmış. Artık o, hayal gücünün ne kadar değerli olduğunu, sevgi ve cesaretle birleştiğinde imkansızın mümkün hale geldiğini çok iyi biliyormuş. Her uyku öncesi, annesine Rüya Ormanı’nda yaşadığı o eşsiz anıları anlatarak, kendi içindeki sihri ve öğrenilen dersleri paylaşırmış. Böylece köydeki diğer çocuklara da, içlerindeki hayal gücü ve sevginin ne kadar güçlü birer hediye olduğunu hatırlatırmış.
Ve işte böylece, Elif’in geçirdiği o masalsı gece, sadece onun kalbinde değil, tüm köy çocuklarının yüreğinde de parlayan umut ve sevgi tohumları ekmiş. Her gece, masal anlatımının ardından tüm çocuklar uykuya dalarken, kalplerinde Rüya Ormanı’nın sırrını saklar, yeni maceraların, dostlukların ve sevgili anıların peşinden gitmenin hayalini kurarlarmış. Böylece, Rüya Ormanı’nın sihri, her uyku masalında yankılanır, minik ruhlara ilham verirmiş. Ve sonsuza dek, her şey mutlu sonla noktalanır, geceler sevgi, umut ve düşlerle süslenirmiş.
Arkadaşlarınla Paylaş
