Bir varmış, bir yokmuş evvel zaman içinde, uzak diyarlarda, insanların sevgiyle, iyilikle ve yardımlaşma ruhuyla yaşadığı güzel bir kasaba varmış. Bu kasabada minik Ali adında, altı yaşında sevecen, meraklı ve yardımsever bir çocuk yaşarmış. Ali, her sabah uyanır uyanmaz annesi ve babasının “İyilik yapmak, dünyayı güzelleştirir” sözlerini dinler, gün boyu çevresine gülümseme saçarmış. Ali’nin en büyük arzusu, insanların kalplerini ısıtan iyiliklerle dolu bir dünya yaratmaktı.
Bir gün, kasaba meydanında büyük bir telaş başlamış. Kasaba halkı, yaşlı komşuları Mehmet Amca’nın hastalandığını ve ona yardım etmenin ne kadar önemli olduğunu konuşuyormuş. Ali, hemen koşarak Mehmet Amca’nın evine gitmiş küçük elleriyle odasını temizlemiş, ona su getirmiş ve yanında kalarak onun moralini yükseltmiş. Mehmet Amca, Ali’ye “Sen benim için umut oldun, iyiliğinle bu dünyayı değiştireceksin” demiş. Ali, bu sözleri kalbine kazıyarak, “Her zaman yardım edeceğim, çünkü iyilik insanları birleştirir” diye mırıldanmış.
Zamanla, Ali’nin yaptığı iyilikler kasabada hızla yayılmış. İnsanlar, birbirine yardım etmenin, paylaşmanın ve kalplerini açmanın ne kadar değerli olduğunu anlamışlar. Kasaba okulunda “İyilik Günü” düzenlenmiş tüm çocuklar evlerinden hazırladıkları hikayeleri, küçük hediyeleri ve güzel resimleri getirip, birbirlerine yardım etmenin önemini anlatmışlar. Ali, annesiyle birlikte evde yaptığı lezzetli kekleri komşularına dağıtmış, “Birlikte çalışırsak her zorluğu aşarız” diyerek arkadaşlarına ilham vermiş.
Bir gün, kasaba dışında, minik bir ormanın kenarında beklenmedik bir olay yaşanmış. Ormanın derinliklerinden aniden büyük bir yangın çıkmış ağaçlar alevler içinde kalmış, kuşlar ve diğer hayvanlar korku içinde kaçışmaya başlamış. Kasaba halkı panikle birbirine bakarken, Ali hemen harekete geçmiş. Arkadaşlarıyla birlikte, ellerinde su kovaları ve basit araçlarla yangını söndürmek için organize olmuşlar. Ali, “Yardımlaşmak, en büyük gücümüzdür” diye bağırmış diğer çocuklar da onun bu sözlerine uyarak yangını söndürmek için ellerinden geleni yapmışlar. Ormandaki hayvanlar, kuşlar, sincaplar bile su taşıyan yaprakları getirerek bu mücadeleye katılmış. Yangın sonunda kontrol altına alınmış ve kasaba halkı, birlikte çalışmanın ne kadar etkili olduğunu bir kez daha görmüş.
Ali’nin iyilik dolu kalbi sayesinde, kasaba artık yalnızca güzel değil, aynı zamanda yardımseverlik, paylaşım ve sevgiyle dolu bir yer haline gelmiş. Herkes, bir başkasına yardım etmek için elini uzatmanın ne kadar değerli olduğunu öğrenmiş. Ali, kasaba sokaklarında dolaşırken, yaşlılara, hasta insanlara ve hatta sevimli evcil hayvanlara yardım ederek, iyilik tohumlarını her yere ekmiş. Kasaba meydanında, bir grup çocuk “Birlikte her şeyi başarırız” diye tezahürat yaparken, Ali’nin hikayesi dilden dile dolaşmış.
Okulda öğretmenleri, Ali’nin bu davranışlarını örnek göstererek, “İyilik, insanları bir araya getiren en büyük güçtür” demiş. Öğrenciler, Ali’nin hikayesini dinledikçe, yardımlaşmanın ve empati kurmanın ne kadar önemli olduğunu anlamışlar. Ali, sadece kendi küçük dünyasında değil, tüm kasaba için bir ilham kaynağı olmuş çünkü o, her zaman “İyilik yaparsan, mutluluk da seninle gelir” sözüyle hareket etmiş.
Bir gün, kasaba meydanında büyük bir şenlik düzenlenmiş. Rengarenk bayraklar, çiçekler ve ışıklarla süslenen bu şenlikte, herkes birbirine yardım etmiş, birlikte oyunlar oynamış, şarkılar söylemiş. Ali, şenlik alanında minik arkadaşlarıyla el ele verip dans ederken, “Biz birlikteyken her şey daha güzel olur,” demiş. O gün, kasaba halkı, yardımlaşmanın, sevginin ve dostluğun gücünü bir kez daha yaşamış.
Yıllar geçtikçe, Ali büyümüş ama kalbindeki iyilik, çalışkanlık ve yardımseverlik hiçbir zaman değişmemiş. Ali, artık okuldaki sınıf arkadaşlarına, komşularına ve hatta kasabanın yaşlılarına yardım eden, her zaman gülümseyen ve pozitif düşünen bir genç olmuş. Kasaba halkı, onun sayesinde, “İyilik yapmanın en güzel yanı, birlikte daha güçlü olmaktır” mesajını her daim hatırlamış. Ali’nin hikayesi, kasabanın her köşesinde, sokaklarda, evlerde anlatılır, çocuklar onun gibi olmak için çaba gösterirmiş.
Bir gün, kasaba yakınlarında yeni açılan bir parkta, tüm kasaba halkı toplanmış. Parkın ortasında büyük bir ağaç, “İyilik Ağacı” olarak adlandırılmış. Ağaç, kasabanın iyilikle dolu hikayelerinin, yardımlaşmanın ve dostluğun simgesi olmuş. Herkes, bu ağacın altında toplanarak, birbirlerine yardım ettikleri, sevgi ve paylaşımın gücüyle nasıl büyüdüklerini anlatmış. Ali de, “Benim küçük adımlarım, büyük mutluluklara dönüştü. Birlikte çalıştığımızda, en zorlu engelleri bile aşarız,” diyerek söz almış.
Masal burada mutlu sonla bitmiş çünkü Ali’nin iyilik dolu kalbi sayesinde kasaba, her zaman sevgi, yardımlaşma ve umut dolu yaşamış. Her gün, bir başkasına yardım eli uzatan, kalplerinde sevgi taşıyan insanlar, iyiliğin ve dostluğun gücünü yaşayarak, daha mutlu ve huzurlu bir dünyaya adım atmışlar. Ve böylece, iyiliğin ne kadar değerli olduğunu, yardımseverliğin insanları bir araya getirdiğini ve en önemlisi de, her zaman birlikte hareket etmenin en büyük gücü olduğunu Ali’nin hikayesi, nesilden nesile aktararak sonsuza dek hatırlanmış.
Arkadaşlarınla Paylaş
