Bir zamanlar, uzak diyarların birinde, yemyeşil ormanlarla çevrili küçük bir köy varmış. Bu köyde insanlar, doğayla iç içe yaşar, birbirlerine yardım etmeyi sever ve her gün şükranla güne başlarlarmış. Köyün en büyük özelliği ise, yardımseverlik ve iyilik üzerine kurulu olmasıymış. Ne zaman biri zorda kalsa, köylüler hemen yardıma koşar, kimseden karşılık beklemeden ellerinden geleni yaparlarmış. Ancak bir gün köyde garip bir şey olmaya başlamış. Köylüler birbirine yardım etmeyi unutmuş, insanlar daha bencil davranmaya başlamış. Köydeki sevgi ve huzur kaybolmuş.
Bu köyde yaşayan Elif adında küçük bir kız varmış. Elif, her zaman yardıma muhtaç olanlara yardım etmeyi seven, güleryüzlü ve meraklı bir çocukmuş. Fakat son zamanlarda köydeki değişiklikler Elif’i çok üzüyormuş. İnsanların birbiriyle ilgilenmemesi, yardımlaşmanın unutulması onu derin düşüncelere sevk etmiş.
Bir gün, Elif köyün dışında bulunan büyülü ormana gitmeye karar vermiş. Orman, büyüleyici ağaçları ve renkli çiçekleriyle ünlüymüş. Ancak bir efsane de varmış: Ormanın derinliklerinde İyilik Perisi yaşarmış. İyilik Perisi, insanlara yardım etmek ve köylerde barışı sağlamak için var olan büyülü bir varlıkmış. Fakat İyilik Perisi çok uzun zamandır ortada görünmüyormuş. Elif, köydeki huzuru geri getirmek için İyilik Perisi'ni bulmaya karar vermiş.
Elif, cesaretle ormana girmiş ve ormanın en derin köşelerine kadar ilerlemiş. Yolda pek çok sevimli hayvanla karşılaşmış: kuşlar cıvıldıyor, sincaplar ağaç dallarının üzerinde zıplıyor, tavşanlar ise mutlu mutlu çimenler üzerinde koşuyormuş. Ancak Elif'in amacı belliymiş, İyilik Perisi’ni bulmadan geri dönmeyeceğine söz vermiş.
Bir süre sonra Elif, ormanın ortasında büyük ve eski bir ağacın altında durmuş. Ağacın çevresinde mistik bir ışık parlıyormuş. O an Elif, İyilik Perisi’nin burada olduğunu hissetmiş. "İyilik Perisi, lütfen ortaya çık!" diye seslenmiş küçük kız. Bir anda orman sessizleşmiş, kuşlar susmuş, rüzgar durmuş. Ardından hafif bir ışık belirerek ağacın dallarından yere süzülmüş. Işık yavaş yavaş şekil almış ve karşısında zarif bir peri belirmiş. İyilik Perisi, uzun beyaz elbisesi ve gülümseyen yüzüyle Elif’e bakıyormuş.
"Merhaba küçük kız," demiş İyilik Perisi nazik bir sesle. "Beni neden arıyorsun?"
Elif, İyilik Perisi'ne köydeki değişikliklerden bahsetmiş. İnsanların artık birbirine yardım etmediğini, sevgiyi ve iyiliği unuttuğunu anlatmış. "Lütfen köyümüze yardım et," demiş Elif. "İnsanların yeniden iyilik yapmalarını sağla."
İyilik Perisi, Elif’i dikkatle dinlemiş ve başını sallamış. "Senin yardımseverliğin ve iyilik için gösterdiğin çaba beni buraya çağırdı," demiş. "Ancak unutmamalısın ki, iyilik sadece büyülerle geri getirilemez. İnsanların kalbinde iyiliği yeniden canlandırmak için onlara bir şey öğretmemiz gerekiyor."
Elif, perinin sözleri üzerine düşünmüş. "Peki nasıl öğretebiliriz?" diye sormuş merakla.
İyilik Perisi, elini Elif’in omzuna koymuş ve "Bu senin görevin olacak," demiş. "Sen, köydeki insanlara iyiliğin ne kadar güçlü olduğunu göstereceksin. Yardımseverliği hatırlatacak ve onların kalbindeki sevgiyi uyandıracaksın. Ben de sana bu yolda rehberlik edeceğim."
Elif, bu büyük görevi kabul etmiş. İyilik Perisi, ona özel bir yetenek vermiş: Elif ne zaman birine yardım etse, o kişinin kalbinde bir ışık parlayacak ve iyilik tohumları yeniden yeşerecekmiş. Böylece Elif, köyüne geri dönmüş ve bu özel yeteneğiyle insanlara yardım etmeye başlamış.
İlk olarak komşusu Ayşe Teyze'yi ziyaret etmiş. Ayşe Teyze, yaşlı ve zor durumda olan bir kadındı. Elif, onun evini temizlemiş, bahçesindeki çiçekleri sulamış ve ona güzel bir çorba yapmış. Ayşe Teyze, bu yardım karşısında çok duygulanmış ve teşekkür etmiş. O anda Elif, Ayşe Teyze’nin kalbinde bir ışığın yandığını fark etmiş. O günden sonra Ayşe Teyze de diğer insanlara yardım etmeye başlamış. Böylece iyilik dalga dalga yayılmaya başlamış.
Elif, her gün farklı bir kişiye yardım etmiş. Bir gün köyün marangozuna yardım etmiş, başka bir gün hasta bir çocuğu ziyaret etmiş ve ona kitap okumuş. Her yardım ettiğinde, insanların kalplerinde o ışık parlamış ve iyilik tohumları büyümeye devam etmiş. Köydeki herkes yavaş yavaş birbirine yeniden yardım etmeye başlamış. Artık bencilce davranan insanlar, sevdiklerine ve komşularına karşı daha nazik ve yardımsever olmuşlar.
Aylar geçmiş ve köydeki değişim gözle görülür hale gelmiş. Eskiden birbirine küsen komşular, artık birlikte iş yapıyor, yardımlaşıyorlarmış. Çocuklar oyun oynarken daha paylaşımcı olmuş, büyükler ise zor durumda olanlara yardım etmek için el ele vermiş. Köydeki huzur ve mutluluk geri dönmüş.
Bir gün, köy meydanında büyük bir kutlama yapılmış. İnsanlar toplanmış ve Elif’e teşekkür etmişler. Elif, tüm bu güzelliklerin sebebinin İyilik Perisi olduğunu biliyormuş. Ama İyilik Perisi ona hep şunu söylemişti: "İyilik, insanların kalplerinde var olan bir güçtür. Sen sadece onların bu gücü hatırlamalarını sağladın."
Kutlama sırasında Elif, yeniden ormana gitmeye karar vermiş. İyilik Perisi’ne köydeki değişimleri anlatmak istemiş. Ormana vardığında, büyük ağacın altında durmuş ve "İyilik Perisi, her şey yoluna girdi, insanlar yeniden birbirine yardım ediyor," diye seslenmiş.
Bir kez daha hafif bir ışık belirmiş ve İyilik Perisi ağacın dallarından süzülerek Elif’in önüne inmiş. "Harika bir iş başardın Elif," demiş. "Artık insanlar iyiliği unutmadan yaşamaya devam edecekler. Senin cesaretin ve yardımseverliğin sayesinde köydeki huzur yeniden sağlandı."
Elif, periye gülümsemiş ve teşekkür etmiş. "Ama senin yardımın olmasaydı bunu başaramazdım," demiş.
İyilik Perisi ise nazik bir şekilde başını sallamış. "Unutma, iyilik her zaman içimizdedir. Biz sadece onu hatırlamalıyız."
Elif, ormandan köyüne dönerken içi mutlulukla dolmuş. Artık köydeki herkesin kalbinde iyilik tohumu filizlenmişti ve Elif bunun bir parçası olduğu için gururlu hissediyordu.
O günden sonra Elif, hayatı boyunca insanlara yardım etmeye ve iyiliği yaymaya devam etmiş. Köydeki insanlar ise her zaman iyiliğin ne kadar önemli olduğunu hatırlayarak yaşamışlar. Ve köy, huzur ve mutlulukla dolu bir yer olarak kalmış.
Ve masal burada mutlu bir sonla bitmiş.
Sonuçta iyilik her zaman kazanır, yardımseverlik ise insanları bir araya getirir.
Arkadaşlarınla Paylaş
