Bir varmış, bir yokmuş… Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde, uzak diyarlarda, yeşillikler içinde bir krallık varmış. Bu krallık, Güneş Krallığı olarak bilinir ve tüm çevre krallıklar tarafından huzurlu ve adil yönetimiyle tanınırmış. Güneş Krallığı'nda yaşayan halk mutlu, topraklar bereketliymiş. Bu güzel krallığın bir de çok sevilen, adil ve bilge bir kralı varmış. Kralın ise biricik kızı, Prenses Elif adında bir prensesi varmış.
Prenses Elif, güzel olduğu kadar cesur ve akıllı bir kızmış. Krallıkta herkes onu çok severmiş çünkü Elif, herkese karşı saygılı, yardımsever ve sevecenmiş. Babası, Prenses Elif'i her türlü konuda eğitmiş; ona hem zengin hem de fakir olmanın ne anlama geldiğini, iyi bir lider olmanın önemini öğretmiş. Ancak Prenses Elif’in en çok ilgisini çeken şey, babasının iyilik ve adalet konusundaki dersleriymiş.
Bir gün, Güneş Krallığı'na kara bulutlar çökmüş. Krallığın etrafını saran bu kara bulutlar, insanların kalplerine korku ve endişe salmış. Sebebi ise, yakınlardaki Karanlık Orman’da yaşayan kötü kalpli büyücü Kara Yürek’in, Güneş Krallığı’nı ele geçirmeye karar vermiş olmasıymış. Kara Yürek, Güneş Krallığı'nın gücünü ele geçirirse, dünyayı karanlık bir yere çevireceğine inanırmış. Bu yüzden tüm kötü güçlerini toplar ve krallığa saldırmaya hazırlanırmış.
Kral, bu durumu öğrenince çok üzülmüş. Krallığını ve halkını korumak için güçlü bir plan yapması gerekiyormuş ama bu, hiç de kolay değilmiş. Kral, kızı Prenses Elif’e de bu tehlikeyi anlatmış. Prenses Elif, babasının yanında durmuş ve “Baba, ben de sana yardım etmek istiyorum. Krallığımızı korumak için ne gerekiyorsa yapmaya hazırım,” demiş.
Kral, Prenses Elif’in cesaretine hayran kalmış ama onun tehlikeli bir maceraya atılmasını istememiş. Fakat Prenses Elif, kararlıymış. Babası ona, “Elif, sen daha çok gençsin. Karanlık Orman çok tehlikeli bir yer. Kara Yürek çok güçlü bir büyücü, ona karşı koymak çok zor,” dese de Prenses Elif, “Ama baba, iyilik her zaman kötülüğe galip gelir. Eğer biz doğru olanı yaparsak, Kara Yürek’in büyüleri bizi yenemez,” diyerek kararlılığını ortaya koymuş.
Sonunda, Kral, Prenses Elif’e güvenmiş ve ona bir görev vermiş. Prenses Elif, krallığı kurtarmak için Karanlık Orman’a gidip Kara Yürek ile yüzleşecekti. Ancak bu yolculukta yalnız olmayacaktı. Kral, ona akıl hocası olan Bilge Dede'yi eşlik etmesi için göndermiş. Bilge Dede, Güneş Krallığı'nın en yaşlı ve en bilgili insanıymış. O, Prenses Elif'e yolculuğu boyunca rehberlik edecek ve onu tehlikelerden koruyacakmış.
Prenses Elif ve Bilge Dede, Karanlık Orman’a doğru yola çıkmışlar. Yolculukları uzun ve zorluymuş. Orman derin ve karanlıkmış; ağaçlar o kadar sıkmış ki güneş ışığı neredeyse hiç giremiyormuş. Ormanda ilerlerken, her adımda çeşitli tehlikelerle karşılaşmışlar. Ama Prenses Elif’in kalbi korkusuzmuş, çünkü onun niyeti iyilik yapmakmış.
İlk gece, derin bir vadide kamp kurmuşlar. Bilge Dede, Prenses Elif’e ormanın sırlarını ve tehlikelerini anlatmış. Ona, “Kara Yürek'in gücü büyüden gelir. Ama unutma ki, iyilik ve sevgi, büyüden daha güçlüdür. Senin kalbinin temizliği, Kara Yürek’in en büyük zayıflığı olacaktır,” demiş. Prenses Elif, bu sözleri aklında tutmuş ve ertesi gün, daha da kararlı bir şekilde yola devam etmiş.
Bir süre sonra, Prenses Elif ve Bilge Dede, ormanın derinliklerinde yaşayan dev bir yaratıkla karşılaşmışlar. Bu yaratık, Kara Yürek'in büyüsüyle kötü bir canavara dönüşmüş zavallı bir adammış. Yaratık, Prenses Elif’e doğru kükreyerek yaklaşmış, ama Elif korkmamış. Onun yerine, yaratığa doğru bir adım atarak, “Ben sana zarar vermek istemiyorum. Biliyorum ki, kalbinde iyilik var. Sana yardım etmek istiyorum,” demiş.
Yaratık, Prenses Elif’in bu sözleri karşısında şaşırmış. Kendisini uzun zamandır kimse bu şekilde anlamamış. Elif, yaratığın yanına yaklaşmış ve ona sarılmış. Bu sarılmayla birlikte, yaratığın içindeki kötülük çözülmeye başlamış. Bir süre sonra, yaratık eski haline, iyi yürekli bir adama dönüşmüş. Adam, Prenses Elif’e minnettar bir şekilde bakmış ve “Beni kurtardın, Prenses Elif. Artık Kara Yürek’e karşı senin yanında savaşacağım,” demiş.
Böylece, Prenses Elif ve Bilge Dede, yanlarına iyiliğe dönen adamı da alarak yollarına devam etmişler. Ormanın daha da derinliklerine indikçe, Kara Yürek’in gücünü daha fazla hissetmeye başlamışlar. Ama Prenses Elif, ne olursa olsun korkmamış ve kararlılıkla ilerlemiş.
Sonunda, Kara Yürek’in kalesine varmışlar. Kale, karanlık taşlardan yapılmış, korkunç bir yerdi. Kalenin etrafı, Kara Yürek’in büyüleriyle korunan yaratıklarla doluymuş. Ama Prenses Elif, yanındaki dostlarıyla birlikte bu zorlukları aşmış ve kalenin büyük kapısını açarak içeri girmiş.
Kara Yürek, Prenses Elif’in geldiğini hissetmiş ve ona karşı koymak için hazırlık yapmış. Kalenin en yüksek kulesinde, karanlık bir tahtta oturuyormuş. Prenses Elif ve dostları, kuleye çıkan uzun merdivenleri tırmanmışlar. Nihayet, Kara Yürek ile yüz yüze gelmişler.
Kara Yürek, korkunç bir gülümsemeyle, “Sen kimsin de benim karşıma çıkmaya cesaret ediyorsun, küçük prenses?” demiş. Prenses Elif, cesurca adım atarak, “Ben, Güneş Krallığı’nın Prensesi Elif’im. Senin kötü büyülerinle savaşmaya geldim. Krallığımı ve halkımı koruyacağım!” diye yanıt vermiş.
Kara Yürek, Elif’in bu cesur sözlerine şaşırmış ama ona gücünü göstermek için büyü yapmaya başlamış. Kara dumanlar ve alevler, Prenses Elif’in etrafını sarmış. Ama Elif, Bilge Dede’nin öğrettiği gibi, kalbindeki iyiliği ve sevgiyi düşünmüş. Gözlerini kapatıp, derin bir nefes almış ve kalbindeki sevgiyi Kara Yürek’in üzerine doğru göndermiş.
Bu sevgi dalgası, Kara Yürek’in büyüsünü zayıflatmış. Karanlık güçler geri çekilmeye başlamış. Kara Yürek, güçsüzleştiğini hissetmiş ve şaşkınlıkla geri adım atmış. Prenses Elif, ona doğru bir adım daha atarak, “Senin de içinde bir zamanlar iyilik vardı. Hala iyilik yapma şansın var,” demiş.
Kara Yürek, Elif’in bu sözlerinden etkilenmiş. Yıllardır içindeki kötülüğe teslim olmuş ama Elif’in kararlı ve sevgi dolu sözleri, onu derinden sarsmış. Bir süre sessizce durmuş ve sonra başını eğmiş. “Haklısın, Prenses Elif. Ben bir zamanlar iyi bir insandım. Ama gücün karanlık tarafına kapıldım. Şimdi pişmanım,” demiş.
Prenses Elif, Kara Yürek’e yaklaşmış ve elini uzatmış. “Herkes ikinci bir şansı hak eder. Gel, birlikte iyilik yapalım ve bu karanlığı dağıtalım,” demiş. Kara Yürek, Elif’in elini tutmuş ve birlikte büyü yaparak karanlığı dağıtmışlar. Kalenin karanlık taşları, birer birer aydınlanmış ve Kara Yürek, eski haline dönmüş.
Böylece, Güneş Krallığı’na tekrar huzur ve mutluluk geri dönmüş. Prenses Elif, krallığına döndüğünde, halkı onu coşkuyla karşılamış. Kral, kızına sarılmış ve “Sen benim gururum, krallığımızın ışığısın, Elif,” demiş.
Prenses Elif, halkına her zaman iyilik ve sevgiyle yaklaşmış. Onun bu cesur ve iyilik dolu macerası, Güneş Krallığı'nda nesiller boyu anlatılan bir hikaye olmuş. Krallık, bir daha asla karanlıkla karşı karşıya kalmamış, çünkü herkes Prenses Elif’ten iyiliğin ve sevginin gücünü öğrenmiş.
Ve böylece, Güneş Krallığı'nda herkes mutlu mesut yaşamış. Onlar ermiş muradına, biz çıkalım kerevetine...
