Ücretsiz Apple Store'da Hemen indirin, birbirinden güzel oyunlar ve masallar keşfedin!
Bir zamanlar, masmavi gökyüzünün altında, yemyeşil ormanların ve çiçeklerle dolu vadilerin uzandığı, Gökkuşağı Diyarı adında büyülü bir yer vardı. Bu diyarın sakinleri, tabiatla dostça yaşayan neşeli ve meraklı çocuklardı. Her biri, farklı yeteneklere sahipti. Kimi yıldızları incelemeyi sever, kimi ise ağaç dallarından sapanlar yaparak oyunlar oynardı. Ancak hepsinin ortak bir hayali vardı: Gökkuşağı Diyarı'nın kalbindeki efsanevi "Renk Taşları"nı bulmak!
Renk Taşları, bu diyara hayat veren ve rengârenk gökkuşaklarını doğuran çok özel taşlardı. Efsaneye göre, bu taşlar bir zamanlar tüm diyarı aydınlatırdı. Ancak kötü kalpli bir fırtına cadısı, taşları çalmış ve onları yedi farklı diyara saklamıştı. Cadının amacı, dünyayı karanlık ve renksiz bir yer haline getirmekti. Ama taşların gücünü tam anlamıyla kontrol edememiş ve sonunda ortadan kaybolmuştu. O günden sonra, Gökkuşağı Diyarı biraz solgun, biraz eksik kalmıştı.
Bir sabah, diyarın en zeki çocuğu olan 6 yaşındaki Efe, büyük bir karar verdi. "Renk Taşları'nı bulup geri getireceğim!" dedi arkadaşlarına. Efe'nin hayali, diyarı eski ışıltısına kavuşturmaktı. Onun bu cesur kararını duyan en yakın arkadaşları Elif, Mert ve Zeynep de hemen ona katıldı. Böylece dört küçük maceracı, heyecan dolu bir yolculuğa çıkmaya hazırlandı.
Efe ve arkadaşları, büyükannesi tarafından verilen eski bir haritayı takip ettiler. Harita, taşların saklandığı yedi diyara giden yolları gösteriyordu. Haritanın yanına büyükannesi bir not iliştirmişti: "Unutmayın çocuklar, bu yolculukta cesaret, sabır ve dostluk en büyük hazineniz olacak."
İlk olarak, "Altın Orman" denen büyülü bir yere vardılar. Bu ormanda her şey, ağaçlardan çiçeklere kadar altın gibi parlıyordu. Ancak ormanın içinde kaybolmak çok kolaydı. Çocuklar, bir süre yürüdükten sonra, konuşan bir sincapla karşılaştı. Sincap onlara, "Buradaki Renk Taşı, Altın Şelale'nin içinde saklı. Ama şelaleye ulaşmak için ormanın bilmece ağacını çözmelisiniz," dedi.
Bilmece ağacı, dallarında parlayan kelimelerle bir soru sordu: "Hangi şey paylaştıkça çoğalır?" Çocuklar hemen düşünmeye başladı. Elif, "Bilgi olabilir mi?" dedi. Mert ise, "Yoksa gülümseme mi?" diye ekledi. Zeynep, "Hayır arkadaşlar, sevgi! Sevgi paylaştıkça çoğalır," dedi. Efe de Zeynep'e katıldı ve cevabı söyledi. Ağaç gülümsedi ve dallarını açarak çocuklara Altın Şelale'ye giden yolu gösterdi. Şelalenin içine giren çocuklar, ilk Renk Taşı'nı buldular.
İkinci diyar, "Gizemli Mağara"ydı. Bu mağara o kadar karanlık ve sessizdi ki, rüzgârın sesi bile burada yankılanıyordu. Çocuklar, ellerindeki fenerlerle ilerlerken, birden parlak bir ışık gördüler. Bu ışık, mağaranın içindeki dev bir kristalin yansımasıydı. Ancak kristalin yanına ulaşmak için, bir sıra taşın üzerinde dengede durarak ilerlemeleri gerekiyordu. Efe, "Birbirimize yardım edelim. El ele tutuşursak daha kolay geçebiliriz," dedi. Çocuklar böylece birbirlerine destek olarak kristale ulaştılar ve ikinci Renk Taşı'nı aldılar.
Üçüncü durakları, "Rüzgâr Tepeleri" oldu. Bu tepelerde rüzgâr o kadar güçlüydü ki, neredeyse yerlerinde duramıyorlardı. Tepenin zirvesine doğru tırmanırken, birdenbire dev bir kartal belirdi. Kartal, "Renk Taşı'nı istiyorsanız, cesur olduğunuzu kanıtlamalısınız. Rüzgâra karşı yürüyüp zirveye ulaşın," dedi. Çocuklar, birbirlerine sıkı sıkıya tutunarak ve sabırla rüzgâra karşı ilerlediler. Zirveye ulaştıklarında, kartal onlara üçüncü Renk Taşı'nı verdi.
Dördüncü diyar, "Su Altı Krallığı"ydı. Bu krallık, büyük bir denizin altında gizlenmişti. Çocuklar, sihirli bir deniz kabuğuna dokunduklarında aniden su altında nefes alabilir hale geldiler. Krallık sakinleri, taşın bir denizanası tarafından korunduğunu söyledi. Ancak denizanası, taşını vermek için çocuklardan bir iyilik istedi. "Krallıkta kaybolan inciyi bulun," dedi. Çocuklar hep birlikte aramaya koyuldu ve sonunda inciyi bir mercan kayalığında buldu. Denizanası, incisini geri aldığı için mutlu oldu ve onlara dördüncü Renk Taşı'nı verdi.
Sonraki durakları, "Buzlar Diyarı"ydı. Burada her şey bembeyazdı ve her taraf buzla kaplıydı. Çocuklar, kaygan zemin nedeniyle çok zorlandılar. Bir kutup ayısı, "Renk Taşı'nı bulmak istiyorsanız, buzdan bir köprü inşa etmelisiniz," dedi. Çocuklar, çevrelerindeki buz parçalarını birleştirerek köprü yaptılar ve taşın olduğu yere ulaştılar.
Altıncı diyar, "Gizemli Bulutlar Ülkesi"ydi. Bu ülkede her şey yumuşacıktı ve bulutların üzerinde yürümek bir pamuk yığınında gezinmek gibiydi. Ancak taş, gökyüzünde süzülen bir kuşun pençesindeydi. Çocuklar, "Kuşa şarkı söyleyelim, belki taşını bırakır," dediler. Hep bir ağızdan güzel bir melodi mırıldandılar. Kuş, şarkıyı çok beğendi ve taşı çocuklara bıraktı.
Son durakları, "Ateş Adası" oldu. Bu ada, kızıl lavlarla doluydu ve çok sıcaktı. Ada sakinleri, taşın bir ejderha tarafından korunduğunu söyledi. Ejderha, çocukları görünce onlardan korkmadıklarını kanıtlamalarını istedi. Efe ve arkadaşları, ejderhaya cesurca yaklaştı ve ona zarar vermek istemediklerini, sadece taşları geri getirmek istediklerini söyledi. Ejderha, onların cesaretine hayran kaldı ve taşı teslim etti.
Yedi Renk Taşı'nı toplayan çocuklar, taşları Gökkuşağı Diyarı'nın kalbindeki büyük bir yuvaya yerleştirdiler. Taşlar bir araya gelince, gökyüzünde devasa bir gökkuşağı belirdi. Diyar yeniden rengârenk oldu ve herkes mutlulukla kutlama yaptı.
Efe, Elif, Mert ve Zeynep, bu macerayla hem kendilerini tanımış hem de dostluklarının ne kadar değerli olduğunu anlamışlardı. Onların cesareti, sabrı ve dostluğu sayesinde, Gökkuşağı Diyarı artık eskisinden bile daha güzel bir yerdi. Ve böylece, bu mutlu sonla birlikte, macera dolu hikâyeleri de sona erdi.
Arkadaşlarınla Paylaş
