Bir varmış bir yokmuş, uzak diyarların birinde, yemyeşil ormanlarla çevrili, gökyüzüne doğru uzanan büyülü dağların eteğinde, masal gibi bir köy varmış. Bu köyde insanlar, hayvanlar ve doğa büyük bir uyum içinde yaşarlarmış. Köyün etrafında, sadece cesur ve temiz kalpli olanların gidebileceği gizemli bir orman bulunurmuş. Bu ormanda, kimselerin görmediği, sadece efsanelerde adı geçen periler yaşarmış.
Bir gün, bu köyde yaşayan Zeynep adında küçük bir kız, büyükannesinin ona anlattığı peri masallarını çok sever ve bu perilerin gerçekten var olup olmadığını merak etmeye başlar. Zeynep, çok zeki, meraklı ve cesur bir kızmış. Her gün büyükannesinden duyduğu hikayelerle hayal gücü biraz daha genişler, içinde bulunduğu dünya ona daha büyük ve daha gizemli gelirmiş. Zeynep, perilerin yaşadığı ormanı görmek ve onlarla tanışmak için içinden gelen büyük bir istek duyarmış.
Bir sabah, Zeynep uyandığında gökyüzü masmavi ve kuşlar cıvıl cıvıl ötüyormuş. Bu güzel sabah, Zeynep’in içindeki keşif arzusunu daha da güçlendirmiş. Annesiyle babası tarlada çalışırken Zeynep evde kalmış, ama aklı hep büyükannesinden duyduğu perilerdeymiş. Zeynep, cesaretini toplayarak ormana gitmeye karar vermiş. Annesinden izin istemiş, annesi ise biraz endişelenmiş:
"Orman büyük ve gizemlidir, kızım. Oraya gitmek güvenli olmayabilir," demiş annesi.
Ama Zeynep, "Merak etme anneciğim, sadece kenarında dolaşacağım. Hem büyükannem perilerin sadece iyi kalpli insanlara yardım ettiğini söylüyor," diyerek annesini ikna etmiş.
Zeynep, çantasını hazırlamış, yanına su ve biraz yiyecek almış. Ormanın kenarına varır varmaz kalbi hızlı hızlı atmaya başlamış. Ağaçlar o kadar büyüktü ki, sanki gökyüzüne kadar uzanıyorlarmış. Zeynep derin bir nefes alarak ormanın içine adım atmış.
Ormanda yürürken her şey ona büyülü gelmiş. Ağaç yapraklarının arasından süzülen güneş ışıkları, kuşların melodik şarkıları ve hafif esen rüzgarın fısıltısı, Zeynep’in içini huzurla doldurmuş. Fakat Zeynep, henüz perilerden hiçbir iz bulamamış. Bir süre yürüdükten sonra ormanın derinliklerinde, büyük bir gölün kıyısına varmış. Gölün suyu o kadar berrakmış ki, Zeynep suyun altında yüzen balıkları bile görebiliyormuş.
Tam göl kenarında oturmuş, suyun huzur veren sesini dinlerken, ansızın bir ses duymuş. Bir fısıltı gibi incecik bir ses: “Hoş geldin, küçük kız. Buraya cesurca adım attığın için seni tebrik ederiz.” Zeynep irkilmiş, etrafına bakmış ama kimseyi görememiş.
“Kim var orada?” diye seslenmiş Zeynep.
O an, gölün üzerindeki ışıklar parlamış ve suyun yüzeyinde dans eden minicik bir peri belirmiş. Bu peri, Zeynep’in büyükannesinden duyduğu hikayelerdeki gibi incecik kanatları olan, parıldayan ve büyüleyici bir güzelliğe sahipmiş.
“Ben, Peri Melis,” demiş peri. “Buraya geldiğin için seni çok cesur buluyoruz. Ama bu orman, sıradan bir yer değil. Buraya sadece temiz kalpli olanlar ulaşabilir.”
Zeynep heyecanla, “Büyükannem perilerden bahsederdi, ama sizin gerçekten var olduğunuzu hiç düşünmemiştim. Sizinle tanışmak benim en büyük hayalimdi,” demiş.
Peri Melis, gülümseyerek Zeynep’e yaklaşmış. “Senin gibi iyi yürekli çocuklar, bu ormanın en değerli ziyaretçileridir,” demiş. “Ama bizden yardım almak isteyenlerin doğaya zarar vermemesi gerekir. Bizler, doğanın ve tüm canlıların koruyucularıyız. Bu yüzden, sana önemli bir görev vereceğim.”
Zeynep’in gözleri parlamış. “Nasıl bir görev?” diye merakla sormuş.
“Ormanın kalbinde bir ağacımız var,” diye başlamış Peri Melis. “Bu ağaç, bizim dünyamızın kalbi gibidir. Ama insanlar ormanın etrafında çok fazla ağaç kesmeye başladılar. Bu yüzden ağaç zayıflıyor ve eğer ona yardım etmezsek, hem sizin dünyanız hem de bizim dünyamız zarar görecek.”
Zeynep bu habere çok üzülmüş. “Ben ne yapabilirim ki?” diye sormuş.
Peri Melis, “Senin gibi cesur ve iyi kalpli bir çocuk, bu sorunu çözebilir. Orman halkıyla konuşup onlara doğanın ne kadar değerli olduğunu anlatmalısın. Eğer insanlar, ağaçları korumayı öğrenirlerse, bizim dünyamız da güvende olur,” demiş.
Zeynep, Peri Melis’e yardım etmeye kararlıymış. Ormanın derinliklerine gidip, köydeki insanlara doğanın ne kadar önemli olduğunu anlatmaya söz vermiş. Peri Melis, Zeynep’in omzuna dokunmuş ve ona sihirli bir tohum vermiş. “Bu tohumu ormanın kalbine dik. O zaman, doğa eski gücüne kavuşacak,” demiş.
Zeynep, peri Melis’e teşekkür etmiş ve görevini yerine getirmek için yola çıkmış. Köyüne döndüğünde hemen annesi, babası ve köydeki diğer insanlarla konuşmuş. Onlara ormanda gördüklerini ve perinin söylediklerini anlatmış. İlk başta kimse Zeynep’e inanmamış, ama Zeynep kararlıymış. Köydeki insanlar, Zeynep’in doğaya olan sevgisi ve anlattığı masalsı hikayelerden etkilenmişler. Herkes, doğanın korunması gerektiğini anlamış.
Köy halkı, Zeynep’in önderliğinde ormanın kenarına yeni ağaçlar dikmişler ve ormandaki ağaçları kesmeyi bırakmışlar. Zeynep de peri Melis’in verdiği sihirli tohumu, ormanın en derinlerindeki ağacın yanına dikmiş. O andan itibaren, orman yeniden canlanmış, ağaçlar daha güçlü, daha yeşil olmuş ve hayvanlar daha mutlu yaşamaya başlamış.
Zeynep, bu büyük başarının ardından peri Melis ile bir kez daha buluşmuş. Peri Melis ona, “Senin sayende, ormanımız ve doğamız yeniden hayat buldu. İnsanlar doğayı korudukça, biz periler de var olmaya devam edeceğiz. Sana sonsuz teşekkür ederiz,” demiş.
Zeynep, bu sözlerden sonra hem çok mutlu hem de çok gururlu hissetmiş. Doğayı korumanın ne kadar önemli olduğunu öğrenmiş ve bu hikayeyi tüm arkadaşlarına anlatmaya başlamış. Herkes, doğaya ve hayvanlara karşı daha dikkatli olmuş.
Ve Zeynep, her gece gökyüzüne baktığında, yıldızların arasında parlayan küçük bir ışık görmüş. O ışığın, perilerin ona teşekkür ettiğini düşündüğünde, kalbi her zaman sevgi ve mutlulukla dolarmış.
Böylece, Zeynep’in perilerle olan bu büyülü macerası, doğanın önemini anlatan güzel bir masal olarak dilden dile yayılmış.
Son
Arkadaşlarınla Paylaş
