Bir varmış bir yokmuş, uzak diyarlarda, yemyeşil vadiler ve yüksek dağların ortasında yer alan bir krallık varmış. Bu krallığın adı Gül Krallığı’ymış ve burada herkes huzur ve mutluluk içinde yaşarmış. Gül Krallığı’nın başında iyi yürekli bir kral ve kraliçe varmış. Bu kral ve kraliçenin Aras adında cesur ve meraklı bir oğulları varmış. Prens Aras, iyilikseverliği ve yardımseverliğiyle tanınır, herkes tarafından çok sevilirmiş.
Prens Aras, her sabah sarayın arka bahçesine gider, ağaçların altında kuşları izler ve doğayı keşfetmeye bayılırmış. Ama Prens Aras’ın içindeki macera isteği o kadar güçlüymüş ki, bir gün krallığın dışına çıkıp yeni yerler keşfetmeye karar vermiş. Babası Kral Timur ona her zaman, “Dış dünya güzeldir, ama dikkatli olmalısın oğlum” dermiş. Fakat Aras o kadar cesurmuş ki, ailesine haber verip, yanına azıklarını alarak saraydan ayrılmış.
Günlerden bir gün, Aras ormanda yürürken, yerde ağlayan bir kız çocuğu görmüş. Yanına gidip, “Merhaba, iyi misin? Sana yardım edebilir miyim?” diye sormuş. Kız çocuğu gözlerini silerek Prens Aras’a bakmış ve, “Benim adım Leyla. Ailemden ayrıldım ve yolumu kaybettim,” demiş.
Prens Aras, Leyla’ya gülümsemiş. “Merak etme, ben buradayım. Seni ailenle tekrar buluşturacağım. Hadi, beraber yürüyelim,” demiş. Leyla, Prens Aras’ın elinden tutarak yola koyulmuş.
Birlikte ormanın derinliklerine doğru yürümeye başlamışlar. Fakat bir süre sonra gökyüzü kararmış, yağmur yağmaya başlamış. Şiddetli rüzgar ve yağmur, onların yürüyüşünü zorlaştırıyormuş. İlerlerken büyük bir mağara görmüşler ve yağmurdan korunmak için oraya sığınmışlar. Mağara karanlık ve soğukmuş, ama Prens Aras cesaretini kaybetmeden Leyla’yı teselli etmiş. “Merak etme, bu yağmur elbet diner. Biraz dinlenelim, sonra yola devam ederiz,” demiş.
Mağarada beklerken Prens Aras, Leyla’ya krallığının güzelliklerini ve insanların mutluluğunu anlatmış. Leyla bu hikayeleri dinlerken gülümsemeye başlamış. Prens Aras, insanları mutlu etmenin önemini ve herkesin elinden gelen iyiliği yapması gerektiğini vurgulamış. Leyla ona, “Sen gerçekten çok iyi birisin, Prens Aras,” demiş. Prens, utangaç bir şekilde gülümsemiş ve, “İyilik yapmak, insanı en çok mutlu eden şeydir,” demiş.
Yağmur dindikten sonra Prens Aras ve Leyla yola devam etmişler. Bir süre sonra, ormanın derinliklerinden gelen bir ses duymuşlar. Prens Aras, sesin geldiği yöne doğru dikkatlice bakmış ve bir ağacın dallarına dolanmış bir baykuş görmüş. Baykuş, dallardan kurtulmaya çalışıyor, ama her hareket ettiğinde dallar daha da sıkışıyormuş.
Prens Aras hemen harekete geçmiş. Baykuşa yaklaşarak, “Korkma, sana yardım edeceğim,” demiş. Dikkatlice dalları çözmeye başlamış ve baykuş kısa sürede özgürlüğüne kavuşmuş. Baykuş, kurtulduktan sonra Prens Aras’a minnettarlıkla bakmış ve, “Sana teşekkür ederim, cesur prens. Beni kurtardığın için borçluyum,” demiş. Ardından kanatlarını açarak gökyüzünde kaybolmuş.
Leyla ve Prens Aras yola devam ederken, ormanın sonunda küçük bir köy görmüşler. Leyla, “Orası benim köyüm!” diye sevinçle bağırmış. Prens Aras, Leyla’nın ailesine kavuşmasına yardımcı olduğu için mutluymuş. Leyla’nın ailesi, Prens Aras’a teşekkür etmiş ve onu akşam yemeğine davet etmiş. Prens Aras, daveti kabul etmiş ve Leyla’nın ailesiyle birlikte sofraya oturmuş.
Yemekten sonra Prens Aras, geceyi köyde geçirmiş ve sabah erkenden tekrar yola koyulmuş. Fakat bu sefer de köyden çıkarken bir tilkiyle karşılaşmış. Tilki, acı içinde yere yatmış ve yaralı bacağını tutuyormuş. Prens Aras hemen tilkiye yaklaşmış ve yarasına bakmış. Yarayı temizlemiş, ardından tilkiyi sakinleştirmiş.
Tilki, Prens Aras’a teşekkür ederek, “Senin sayende tekrar ayağa kalkabileceğim,” demiş. Prens Aras, “Her canlının yardıma ihtiyacı olabilir. Eğer yardımcı olabiliyorsam, bu benim görevimdir,” diye yanıtlamış.
Prens Aras yoluna devam ederken ormanın içinde garip bir ışık fark etmiş. Işığa doğru ilerlemiş ve karşısına çok büyük, eski bir taş kapı çıkmış. Kapının üstünde eski dilde yazılar ve semboller varmış. Merakla kapıyı incelerken birden kapı açılmış ve içeriden yaşlı bir bilge çıkmış.
Bilge, Prens Aras’a bakarak, “Bu kapı sadece cesur ve iyi yürekli insanlar için açılır. Senin içindeki iyilik bu kapıyı açtı, sevgili Prens Aras. İyilik yaparak insanların kalplerine dokundun. Sana bir sır vereceğim,” demiş. Prens Aras, heyecanla bilgeyi dinlemeye başlamış.
Bilge, Aras’a şöyle demiş: “Gül Krallığı’nın en derin hazinesi, krallığın altındaki gizli mağarada saklıdır. Ancak bu hazine, sadece kalbi temiz ve iyilik dolu olan bir kişi tarafından bulunabilir. Bu hazine, krallığına mutluluk ve huzur getirecek bir güç içerir.”
Prens Aras bilgeye teşekkür etmiş ve mağaranın yerini öğrenmiş. Hemen krallığına dönerek, bilgenin tarif ettiği yere gitmiş. Mağaraya girdiğinde içini bir huzur kaplamış. Derinlerde, üzerinde parlayan bir kristal olan küçük bir kutu görmüş. Kutunun üzerinde “Sadece iyilikle açılır” yazıyormuş.
Aras kutuya yaklaşmış ve kalbinden en saf duygularla iyi niyetini dile getirmiş. O anda kutu açılmış ve içinden parlayan bir ışık yayılmış. Bu ışık, Gül Krallığı’nın üzerine dağılmış ve tüm krallığı mutlu bir hava kaplamış. Prens Aras, kutuyu güvenli bir yere yerleştirmiş ve halkına bu ışığın iyilik ve dostlukla dolu kalplere armağan edildiğini anlatmış.
Gül Krallığı’ndaki herkes, bu ışığın kendilerine Prens Aras’ın iyilik dolu kalbi sayesinde ulaştığını bilirmiş. Prens Aras, o günden sonra halkına her zaman iyilik yapmayı ve yardımlaşmayı öğretmiş. Krallık, Aras’ın sayesinde daima barış ve huzur içinde yaşamış.
Ve böylece Prens Aras, cesareti ve iyiliğiyle krallığına mutluluk getirmiş. Gül Krallığı halkı ona sonsuz minnettarlık duymuş. Prens Aras’ın iyilik dolu masalı nesilden nesile anlatılmış ve herkes onun gibi iyi bir insan olmayı hedeflemiş.
Göklerde özgürce uçan kuşlar, ormandaki tüm hayvanlar ve krallığın dört bir yanındaki insanlar, Prens Aras’ın iyilik dolu ruhuna hep hayran kalmışlar. Prens Aras, her zaman kalbinin sesini dinleyerek yaşadığı için her adımında mutluluğu bulmuş. Bu masal da mutlu sonla bitmiş ve Gül Krallığı, sevgi ve iyilikle daima aydınlanmış.
Ve gökyüzündeki yıldızlar parlamaya devam ettikçe, Prens Aras’ın hikayesi de her gece çocuklara umut vermeye devam etmiş. Masal da burada sona ermiş.
Arkadaşlarınla Paylaş
