Ücretsiz Apple Store'da Hemen indirin, birbirinden güzel oyunlar ve masallar keşfedin!
Bir varmış, bir yokmuş. Uzak diyarlarda, pırıl pırıl yıldızların süslediği gökyüzünün hemen altında, yemyeşil ormanlarla çevrili, şirin mi şirin bir köy varmış. Bu köyün adı Rüya Köyü'ymüş. Köy halkı, her gece birbirinden güzel rüyalar görür, sabah olduğunda keyifle bu rüyaları birbirine anlatırmış. Ama köyün en meraklı ve hayal gücü zengin çocuğu olan Ela, bir gün çok garip bir şey fark etmiş. Köydeki herkes rüyalarından bahsederken, onun rüyaları sanki bir sisin içinde kayboluyormuş. Ela, uyandığında ne rüya gördüğünü bir türlü hatırlayamazmış.
Ela bu duruma çok üzülüyormuş. “Neden herkes rüyalarını hatırlıyor da ben hatırlayamıyorum? diye düşünür dururmuş. Annesi ve babası ona hep, “Zamanla sen de hatırlarsın, belki de rüyaların çok özeldir, derlermiş. Ama Ela sabırsız bir çocukmuş. “Ben bekleyemem! Bir şeyler yapmalıyım! diye karar vermiş.
Bir gün, Ela köyün en yaşlısı ve en bilgesi olan Rüya Nine’ye gitmiş. Rüya Nine’nin uzun beyaz saçları ve kocaman gülümseyen gözleri varmış. Onunla konuşmak insanı hem rahatlatır hem de mutlu edermiş. Ela, Nine’ye derdini anlatmış. Rüya Nine onu dikkatle dinledikten sonra, “Evlat, senin rüyaların bir sır saklıyor olabilir. Belki de bu sırrı çözmek için bir yolculuğa çıkman gerekiyor, demiş.
Ela’nın gözleri parlamış. “Ne yolculuğu Nine? Nereye gideceğim? diye sormuş heyecanla. Rüya Nine, odasının köşesindeki eski bir sandığı işaret etmiş. “Bu, Rüya Sandığı. İçinde rüyaların dünyasına açılan bir harita var. Ama dikkat et, bu yolculuk kolay olmayacak. Cesaret, sabır ve sevgiyle ilerlemelisin. Eğer başarılı olursan, hem rüyalarını hatırlayacak hem de köyümüze çok değerli bir armağan getireceksin.
Ela, bu macera fikrine bayılmış. “Ben hazırım! demiş. Rüya Nine sandığın kapağını yavaşça açmış. İçinden parlayan bir harita çıkmış. Haritada altın renkli bir yol çizilmiş ve yolun sonunda “Tatlı Rüyalar Ülkesi yazıyormuş. Ela, haritayı dikkatle inceleyip, yola koyulmaya karar vermiş.
Ela, küçük sırt çantasını hazırlamış ve köyden ayrılmış. Haritaya göre ilk durak “Hayal Dağlarıymış. Bu dağlar, hayal gücüyle şekil değiştirirmiş. Ela yürürken birdenbire dağların şekli değişmeye başlamış. Kimi zaman kocaman bir dondurma külahına benziyor, kimi zaman rengârenk balonlardan yapılmış gibi görünüyormuş. Ela, dağların bu oyununa şaşırmış ama bir yandan da çok eğlenmiş.
Bir süre sonra dağların ortasında bir kapı belirmiş. Kapının önünde, minik bir tavşan oturuyormuş. Tavşan, Ela’ya dönüp, “Bu kapıdan geçmek için bir bulmacayı çözmelisin. Hazır mısın? demiş. Ela, “Hazırım! diye cevap vermiş. Tavşan, “Bulutlar neden beyazdır? diye sormuş. Ela biraz düşünmüş ve “Çünkü ışığı yansıtırlar! demiş. Tavşan gülümsemiş. “Doğru cevap! Hayal Dağları’nın sırrını çözdün. Şimdi yoluna devam edebilirsin, diyerek kapıyı açmış.
Ela, kapıdan geçtiğinde kendini “Gülücük Ormanında bulmuş. Bu ormanda her şey gülümsüyormuş: Ağaçlar, çiçekler, hatta taşlar bile! Ama ormandaki bütün canlılar, Ela’ya üzgün gözlerle bakıyormuş. Ela, “Neden bu kadar üzgün görünüyorsunuz? diye sormuş. Çiçeklerden biri, “Bir zamanlar burası kahkahalarla doluydu, ama artık kimse içten bir kahkaha atmıyor. Bu yüzden enerjimizi kaybediyoruz, demiş.
Ela, çiçeklere yardım etmek istemiş. Ama nasıl yapacağını bilememiş. Sonra aklına, babasının ona anlattığı bir fıkra gelmiş. Ela, fıkrayı anlatıp kocaman bir kahkaha atmış. Onun kahkahası tüm ormana yayılmış ve bir anda herkes gülmeye başlamış. Gülücük Ormanı yeniden ışıl ışıl olmuş. Çiçekler, Ela’ya teşekkür etmiş ve ona yolculuğunda yardımcı olabilecek bir ışıltılı taş hediye etmişler.
Ela, haritayı takip ederek yoluna devam etmiş. Bu kez “Düşler Gölüne varmış. Göl, ayna gibi parlıyormuş. Ama gölün üzerinde kara bir bulut varmış. Ela, göle yaklaştığında, gölden bir ses yükselmiş: “Kimse bana inanmıyor, bu yüzden rüyalarımı paylaşamıyorum. Ela, göle bakmış ve “Ama ben sana inanıyorum. Hadi, bana rüyalarını göster, demiş. Göl, Ela’ya içinde uçan balinaların, dans eden yıldızların ve konuşan kitapların olduğu muhteşem bir rüya göstermiş. Ela, bu rüyaya hayran kalmış ve göle, “Rüyaların harika! Herkesin sana inanması için biraz cesaret göstermelisin, demiş. Göl, Ela’ya teşekkür etmiş ve yolculuğuna devam etmesi için ona bir şişe dolusu rüya suyu vermiş.
Sonunda Ela, Tatlı Rüyalar Ülkesi’ne varmış. Burası, rengârenk bulutların üzerinde duran bir şehir gibiymiş. Orada, Rüya Sandığı’na benzeyen ama çok daha büyük ve parlak bir sandık görmüş. Sandığın başında, altın kanatlı bir kuş durmuş. Kuş, “Tatlı Rüyalar Ülkesi’ne hoş geldin, Ela. Buraya kadar gelmek cesaret ister. Şimdi, sandığın sırrını öğrenmeye hazır mısın? demiş.
Ela, “Evet, hazırım! demiş. Kuş, sandığı açmış ve içinden bir ışık taşı çıkmış. Kuş, “Bu taş, rüyalarını hatırlamanın anahtarı. Ama unutma, rüyalar sadece seni değil, başkalarını da mutlu etmek için vardır. Bu taşı köyüne götür ve herkesle paylaş, demiş.
Ela, taşı alıp köyüne dönmüş. Köy halkı, onun geri dönmesine çok sevinmiş. Ela, taşı köyün meydanına koymuş ve o günden sonra herkes, sadece kendi rüyalarını değil, başkalarının rüyalarını da görebilmiş. Ela artık rüyalarını hatırlayabiliyormuş ve her sabah, gördüğü harika rüyaları ailesine ve arkadaşlarına anlatıyormuş.
Rüya Köyü, o günden sonra daha neşeli, daha hayalperest bir yer olmuş. Ve herkes, rüyaların sadece uyurken değil, uyanıkken de hayatı güzelleştirdiğini öğrenmiş. Böylece, Ela’nın macerası mutlu bir sonla bitmiş.
Göklerde parlayan yıldızlar, rüzgârda dans eden yapraklar ve tatlı rüyalar, Ela ve köy halkının hayatını sonsuza dek aydınlatmış.
Ve gökyüzünde bir yıldız kayarken, herkes aynı dileği dilemiş: “Rüyalar hiç bitmesin!
Arkadaşlarınla Paylaş
