Bir zamanlar, yeşillikler içinde, küçük bir kasabada yaşayan Ali adında bir çocuk varmış. Ali, her şeyi merak eden, öğrenmekten asla bıkmayan bir çocukmuş. Günlerini sürekli sorular sorarak geçirirmiş: “Gökyüzü neden mavi?”, “Kuşlar nasıl uçar?”, “Bitkiler neden güneşe yönelir?” Annesi ve babası, Ali’nin bu merakını çok sever, ona her fırsatta destek olurmuş. Ancak, bazen Ali o kadar çok soru sorarmış ki, etrafındaki büyükler bile cevap vermekte zorlanırmış. Bir gün, Ali daha fazla bilgi edinmek için kendi başına büyük bir maceraya atılmaya karar vermiş.
O sabah, Ali erkenden uyanmış ve annesine seslenmiş: "Anne, bugün büyük bir keşfe çıkacağım. Doğada kendim öğrenmek istiyorum!"
Annesi gülümseyerek, "Peki, Ali. Ama dışarı çıkmadan önce bazı kurallara uyman gerektiğini unutmamalısın," demiş. "Yanında su ve yiyecek almayı unutma, yoldan fazla uzaklaşma ve hava kararmadan eve dön."
Ali heyecanla annesinin sözlerini dinleyip çantasını hazırlamış. İçine bir şişe su, birkaç sandviç ve bir pusula koymuş. Küçük sırt çantasını sırtına takıp, doğanın içindeki macerasına atılmış.
Ali, kasabanın dışındaki büyük ormana doğru yürümeye başlamış. Yürüdükçe kuş cıvıltılarını, yaprakların rüzgarla hışırdayışını ve suyun şırıltısını duymuş. Ormanın derinliklerine girdikçe çevresindeki bitkiler, ağaçlar ve hayvanlar onu daha da büyülemiş. Ali, etrafında gördüğü her şeye hayranlıkla bakmış. Fakat bir yandan da içindeki merak onu yeni sorulara yönlendirmiş. “Bu ağaçlar neden bu kadar büyük? Arılar neden hep çiçeklerin etrafında dolaşıyor?”
Bir süre sonra, Ali ormanın ortasında duraklamış. Etrafına bakınırken ilginç bir şey fark etmiş: Ormanın ortasında kocaman, parlak bir taş duruyormuş. Bu taş, sanki ormanın ortasında büyülü bir güç yayar gibi parlıyormuş. Ali, taşa yaklaşıp elleriyle dokunmuş. Taş sıcak ve yumuşak bir his vermiş. Tam o sırada, taşın içinden incecik bir ses duyulmuş: "Merhaba, Ali!"
Ali irkilerek geriye doğru bir adım atmış. Ama korkmamış, çünkü bu sesi duymak ona bir şekilde güven vermiş. "Kimsin sen?" diye sormuş Ali.
Ses yumuşak ve neşeli bir şekilde cevap vermiş: "Ben Bilgelik Taşı’yım. Her şeyi öğrenmek isteyen çocuklara yardım ederim. Bana bir soru sor, ve ben sana doğru cevabı bulmanda yardımcı olayım."
Ali çok heyecanlanmış. O kadar çok sorusu varmış ki, hangi soruyu soracağını bilememiş. Düşünmüş, taşın önünde birkaç dakika sessizce durmuş. Sonunda sormaya karar vermiş: "Hayvanlar neden hep doğanın bir parçası olarak yaşıyorlar? İnsanlar gibi evleri yok, ama yine de mutlu görünüyorlar."
Bilgelik Taşı bir süre sessiz kalmış, sonra cevap vermiş: "Hayvanlar, doğanın dengesini korur. Onlar, çevrelerine uyum sağlar ve doğaya zarar vermez. İnsanlar ise doğayı korumak için öğrenmek zorundadır. Eğer insanlar doğaya zarar vermeden yaşarlarsa, tıpkı hayvanlar gibi huzurlu olabilirler."
Ali, bu cevabı düşündükçe daha fazla anlamış. Doğaya saygı duymak ve onu korumak gerektiğini hissetmiş. Ama merakı henüz bitmemişti. Bir başka soru daha sormaya karar vermiş: "Peki, insanlar doğayı nasıl koruyabilir?"
Bilgelik Taşı, Ali’ye daha derin bir cevap vermiş: "İnsanlar, geri dönüşüm yaparak, suyu israf etmeden kullanarak ve doğaya zarar veren şeylerden uzak durarak doğayı koruyabilirler. Ayrıca, ağaç dikmek, hayvanlara zarar vermemek ve çevreyi temiz tutmak da doğayı korumanın önemli yollarıdır."
Ali, bu sözleri dikkatle dinlemiş ve doğaya nasıl daha iyi bir dost olabileceğini öğrenmiş. Ama Bilgelik Taşı bir kez daha konuşmuş: "Ali, her şey sadece bilmekle olmaz. Öğrendiklerini uygulamak da önemlidir. Şimdi senin görevin, bu öğrendiklerini diğer insanlara anlatmak ve doğayı korumak için onlara yardımcı olmak."
Ali, bu görevin ne kadar önemli olduğunu anlamış ve başıyla onaylamış. "Evet, Bilgelik Taşı, öğrendiklerimi paylaşacağım ve doğayı korumak için elimden geleni yapacağım," demiş.
Bu sözlerin ardından, Bilgelik Taşı yavaşça solmaya başlamış ve sonunda parlaklığı tamamen kaybolmuş. Ali, taşın yanından ayrılmış ve eve doğru yola koyulmuş. Eve vardığında, annesi ve babası onu büyük bir sevgiyle karşılamış. Annesi, "Ali, harika bir keşif yapmış gibisin. Gözlerin parlıyor!" demiş.
Ali gülümseyerek, "Evet anne, bugün çok şey öğrendim. Doğayı korumak için neler yapmamız gerektiğini öğrendim," diye cevap vermiş. Sonra, annesi ve babasına Bilgelik Taşı’nın ona öğrettiklerini anlatmış. Ailesi de bu bilgilere çok değer vermiş ve hep birlikte doğayı koruma konusunda daha bilinçli olmaya karar vermişler.
Ali, sadece kendisi için değil, tüm kasaba için bir örnek olmuş. Kasabada yaşayan herkes, onun sayesinde doğayı koruma konusunda daha dikkatli olmaya başlamış. Ağaçlar dikmişler, çöp atmaktan kaçınmışlar ve hayvanlara daha fazla sevgi göstermişler.
Ali, o günden sonra sadece doğayı korumakla kalmamış, aynı zamanda öğrendiklerini arkadaşlarıyla da paylaşmış. Her gün okulda, evde, parklarda doğanın öneminden bahsetmiş. Küçük bir çocuk olmasına rağmen, büyük bir fark yaratmış. Herkes onun bu bilgece tavsiyelerine kulak vermiş ve doğayla daha uyumlu bir hayat sürmeye başlamış.
Sonunda, kasaba doğayla iç içe, huzurlu bir yer haline gelmiş. Ali ve ailesi, mutlu ve sağlıklı bir yaşam sürmüş. Doğa ise, Ali’nin ve kasaba halkının sevgisi ve koruması sayesinde her zamankinden daha güzel ve canlı olmuş.
Ve böylece, Ali’nin macerası mutlu bir sonla bitmiş. Ancak o, bu maceranın sadece bir başlangıç olduğunu biliyormuş. Çünkü doğayı korumak, hayat boyu sürecek bir görevmiş.
SON
Arkadaşlarınla Paylaş
