Bir zamanlar, uzak bir diyarda, gökyüzüne kadar uzanan dağların arasında, küçük ve huzurlu bir krallık vardı. Bu krallıkta, herkesin çok sevdiği bir prens yaşardı. Prensin adı Aras’tı. Aras, krallığın kralı ve kraliçesinin tek oğluydu. Ama Aras, diğer prenslerden farklıydı; zenginlik, ihtişam veya güce önem vermezdi. Onun en büyük hayali, krallığını daha iyi bir yer haline getirmek, insanlara yardım etmek ve onları mutlu görmekti.
Bir gün, krallığın üstüne kara bulutlar çöktü. Birkaç gündür gökyüzü griydi ve güneş hiç görünmüyordu. Krallığın dört bir yanındaki çiftçiler, tarlalarındaki mahsullerin kuruduğunu ve hayvanlarının zayıfladığını fark etti. İnsanlar endişeliydi çünkü yağmur yağmazsa, krallıkta kıtlık başlayacaktı.
Kral ve kraliçe, bu durumu çözmek için ne yapabileceklerini düşünürken, Aras onlara bir öneride bulundu. “Anne, baba,” dedi, “bana izin verin, bu sorunla ilgili bir çözüm bulmak için yola çıkayım. Belki bir yerde krallığımızın ihtiyaç duyduğu bir çözüm vardır. Halkımıza yardım etmeliyiz.”
Kral ve kraliçe, oğullarının cesaretine ve kararlılığına her zaman güvenmişlerdi. “Evet, oğlum,” dediler, “Git ve krallığımızı kurtar. Ama dikkatli ol, yolculuğun tehlikelerle dolu olabilir.”
Aras, hemen hazırlıklarını yaptı. Atını eyerledi, yanına biraz yiyecek aldı ve krallığın en bilge danışmanı olan yaşlı Beren’den tavsiye istedi. Beren, Aras’a bir harita verdi. Haritada, dağların arkasındaki "Bilgelik Ormanı" gösteriliyordu. Orada yaşayan bilge bir büyücüden bahsediliyordu. Büyücünün, yağmuru geri getirebilecek bir çözüm bildiği söyleniyordu.
Aras, Bilgelik Ormanı’na ulaşmak için günlerce sürecek bir yolculuğa çıktı. Yol boyunca pek çok zorlukla karşılaştı. İlk gün, devasa bir vadiden geçmesi gerekti. Vadiyi geçerken, yollar kaygan ve tehlikeliydi, ama Aras yılmadı. Sabırla ve dikkatle yoluna devam etti.
İkinci gün, Aras büyük bir nehrin kenarına ulaştı. Nehrin suları hızlı akıyordu ve bir köprü yoktu. Ne yapacağını düşünürken, yaşlı bir balıkçıyla karşılaştı. Balıkçı ona yardım etmeyi teklif etti ve nehrin karşısına geçmesi için küçük bir kayık verdi. Aras, balıkçıya teşekkür etti ve güvenle nehri geçti.
Üçüncü gün, ormanın girişine ulaştı. Bilgelik Ormanı, adı gibi gizemli ve sakin görünüyordu. Yüksek ağaçlar ve kuş sesleri Aras’ı karşıladı. Fakat orman, Aras’ın düşündüğü kadar kolay bir yer değildi. Bir anda, yolunu kaybetti. Yönünü bulmak için durup dikkatle etrafını incelediğinde, bir baykuş ona doğru uçtu ve ağacın dalına kondu.
Baykuş, Aras’a baktı ve “Kayıp mı oldun, genç prens?” diye sordu. Aras şaşkınlıkla baykuşa baktı. “Evet,” dedi, “bilge büyücüyü arıyorum. Krallığımı kurtaracak bir çözüm bulmaya geldim.”
Baykuş, bilgece gözlerini kırptı. “O zaman doğru yoldasın. Ama bu ormanda ilerlemek için sabır ve cesaret gerekir. Şu yoldan ilerle ve sakın acele etme.”
Aras, baykuşun dediği gibi sabırla yola devam etti. Birkaç saat sonra, ormanın derinliklerinde küçük bir kulübe gördü. Kapıyı çaldı ve içeriden yaşlı bir adam çıktı. Bu, aradığı bilge büyücüydü.
Büyücü, Aras’ı dikkatle dinledi. “Krallığınıza yağmur getirmek istiyorsunuz, değil mi?” diye sordu.
Aras başını salladı. “Evet, krallığımın halkı açlık çekiyor. Yağmur yağmazsa, mahsullerimiz kuruyacak ve insanlar zor durumda kalacak.”
Büyücü, düşünceli bir şekilde başını salladı. “Peki, genç prens, yağmurun neden yağmadığını biliyor musun?” dedi.
Aras şaşkınlıkla baktı. “Hayır, sadece gökyüzü kara bulutlarla kaplı ve güneş bir daha görünmedi.”
Büyücü, küçük bir parşömen çıkardı ve Aras’a verdi. Parşömenin üzerinde, krallığın halkının birbiriyle daha az yardımlaştığı, doğaya zarar verdiği ve birbirlerine olan saygılarının azaldığı yazıyordu.
“Yağmur, doğanın bir armağanıdır,” dedi büyücü. “Ama doğaya zarar verildiğinde, o da insanlara kızar ve kendini geri çeker. Krallığınıza yağmurun geri dönmesini istiyorsanız, önce insanlara yardımlaşmanın, doğayı korumanın ve birbirlerine saygı göstermenin ne kadar önemli olduğunu öğretmelisiniz.”
Aras, büyücünün söylediklerini dikkatle dinledi. “Peki, bunu nasıl başarabilirim?” diye sordu.
Büyücü gülümsedi. “Kendi davranışlarınla örnek ol. İnsanlara seninle birlikte çalışmaları için cesaret ver. Ağaçlar dikin, toprağa iyi davranın ve birbirinize yardım edin. Doğa bunu görecek ve yağmuru geri getirecektir.”
Aras, büyücüye teşekkür etti ve krallığına geri döndü. Hemen halkını topladı ve öğrendiklerini onlara anlattı. İnsanlar önce şaşırdılar ama Aras’ın kararlılığını görünce ona inandılar. Hep birlikte ağaçlar dikmeye başladılar, tarlalara dikkat ettiler ve birbirlerine yardım ettiler.
Bir hafta içinde gökyüzünde değişim başladı. Gri bulutlar dağıldı ve yerini parlak güneşli günlere bıraktı. Çok geçmeden yağmur da başladı. Hem de öyle bir yağmur ki, kurumuş topraklar suya doydu, tarlalar yeniden yeşerdi ve hayvanlar canlandı.
Kral ve kraliçe, Aras’ın başarısını gururla izledi. “Oğlumuz krallığımızı kurtardı,” dediler. “Ama en önemlisi, insanlara iyiliğin, yardımlaşmanın ve doğaya saygı göstermenin ne kadar önemli olduğunu öğretti.”
Aras, mutlu bir şekilde halkına baktı ve içinden, “Asıl kahramanlık, başkalarına iyilik yaparak onların hayatını güzelleştirmek,” dedi.
Böylece, krallık eski huzurlu günlerine geri döndü. Aras, cesareti ve bilgeliği ile krallığını sadece kurtarmakla kalmadı, aynı zamanda daha güzel bir yer haline getirdi. Masal mutlu bir sonla bitti ve herkes, Aras’ın yaptığı iyilikleri nesilden nesile anlattı.
Son.
Arkadaşlarınla Paylaş
