Bir zamanlar, büyük ve görkemli bir krallıkta Ayşe adında cesur, zeki ve iyi kalpli bir kız yaşarmış. Bu krallık, yeşil ormanları, berrak gölleri ve yüksek dağları ile masal diyarlarının en güzellerinden biriymiş. Herkes mutlu bir yaşam sürerken, bir gün büyük bir felaket krallığın üzerine kara bulutlar gibi çökmüş.
Krallığın sevilen prensi Emir, uzun bir yolculuğa çıkmış ve bir daha geri dönmemiş. Prensin kaybolması krallıkta büyük bir üzüntü yaratmış. Halk üzgün, kral ve kraliçe endişeliymiş. Emir’in kayboluşu tüm krallığı bir umutsuzluğa sürüklemiş. Prensi bulmak için birçok kişi yola çıkmış, ama hiçbiri geri dönmemiş. Bunun üzerine kral ve kraliçe, tüm krallığa bir duyuru yapmış: "Prensimizi bulan ve onu sağ salim geri getiren kişi, büyük bir ödülle onurlandırılacak."
Ayşe, bu duyuruyu duyduğunda kalbinde bir şey hissetmiş. "Prens Emir'i ben kurtarabilirim!" diye düşünmüş. Küçük yaşına rağmen Ayşe her zaman zeki ve cesur bir kız olarak bilinir, insanların zor zamanlarında onlara yardım ederdi. Ancak, prensin kaybolduğu yerin tehlikeli olduğu, büyülü ve karanlık ormanların orada bulunduğu söyleniyordu. Kimse o ormanlara girmeye cesaret edemezdi. Ama Ayşe kararlıymış. Çantasına biraz yiyecek, su ve yanında her zaman taşıdığı şanslı mavi taşını koymuş.
Ayşe, yolculuğuna sabahın ilk ışıklarıyla başlamış. Krallıktan uzaklaştıkça yollar daralmış, çevresindeki ormanlar kararmaya başlamış. Kafasında tek bir düşünce varmış: Prens Emir'i bulup onu güvenle krallığa geri getirmek.
Yolculuğunun ikinci gününde, Ayşe bir köprünün başına gelmiş. Köprü çok eski ve tehlikeli görünüyormuş, ama başka bir geçit olmadığı için cesurca karşıya geçmeye karar vermiş. Tam köprüyü yarılamışken, karşısına bir trol çıkmış. Trol, "Bu köprüden geçmek istiyorsan bana bilmediğim bir bilmece sormak zorundasın. Eğer bilemezsem geçmene izin veririm, ama bilebilirsem buradan geri dönersin" demiş.
Ayşe, düşünmeye başlamış. Hangi bilmeceyi soracağını bilememiş. O sırada yanında taşıdığı şanslı mavi taşına bakmış ve aklına bir fikir gelmiş. "Tamam," demiş trolle. "Bil bakalım, mavi ve yeşil arasında ne var?"
Trol derin derin düşünmüş. Mavi ve yeşil arasında ne olduğunu bir türlü bulamamış. Sonunda pes etmiş ve köprüyü Ayşe'ye açmış. Ayşe, trollün yanından geçip köprüyü aşarak yoluna devam etmiş.
Yolculuğunun dördüncü gününde Ayşe, büyülü ormana varmış. Orman, büyük ağaçlarla kaplıymış ve yapraklarının arasında parlayan küçük ışıklar varmış. Ancak bu ışıkların peri ışıkları olduğunu biliyormuş. Bu ormanın içinde kaybolmamak için dikkatli olması gerektiğini anlamış.
Ormanın derinliklerine doğru yürürken, karşısına büyücü Baykuş çıkmış. Baykuş, her yere hakim ve bilgili bir yaratıkmış. "Nereye gidiyorsun küçük kız?" diye sormuş Baykuş.
Ayşe cesurca yanıt vermiş: "Prens Emir’i bulmaya gidiyorum. Onu kurtarmalıyım."
Baykuş, gözlerini kısarak Ayşe'yi incelemiş. "Cesur olduğun kadar iyi kalpli de olmalısın," demiş. "Sana bir ipucu vereceğim. Prensi bulmak istiyorsan, ormanın en derin yerine gitmelisin. Ancak oraya vardığında cesaretin ve iyiliğin sınanacak. Unutma, yalnızca iyilik ve cesaretle oradan çıkabilirsin."
Ayşe, Baykuş’a teşekkür edip yoluna devam etmiş. Ormanın derinliklerine yaklaştıkça her şey daha da karanlık hale gelmiş. Ayşe hiç korkmamaya çalışıyormuş, çünkü prensin ona ihtiyacı olduğunu biliyormuş.
Ormanın en derin noktasına ulaştığında, Ayşe büyük bir kuleyle karşılaşmış. Bu kule, etrafını saran dikenli çalılarla çevriliymiş. Kulede bir ejderha olduğunu duymuştu. Prens Emir’i bu ejderha esir almıştı.
Ayşe, ejderhanın yanına cesurca yaklaşmış. Ejderha büyük, korkutucu ve güçlüymüş, ama Ayşe’nin yüreğinde korku yokmuş. Ejderha ona yaklaşmış ve dev bir sesle kükremiş: "Neden geldin, küçük kız? Beni yenemezsin. Prens bende kalacak!"
Ayşe derin bir nefes almış ve sakin bir sesle konuşmuş: "Ben seninle savaşmaya gelmedim. Sana iyiliğin gücünü göstermek için buradayım. Sen sadece yanlış anlaşılmış birisin. İçinde iyilik olduğunu biliyorum, çünkü herkesin içinde iyilik vardır."
Ejderha, Ayşe’nin sözlerini duyduğunda şaşırmış. Kimse ona böyle konuşmamıştı. Herkes ondan korkar, onu kötü bir yaratık olarak görürdü. Ancak Ayşe'nin sözleri onu düşünmeye itmiş. Ejderha, bir süre düşündükten sonra Ayşe’ye doğru eğilip, "Sen çok cesur ve iyi kalplisin. Prens Emir’i bırakacağım, çünkü senin gibi biri benim de dostum olabilir," demiş.
Ejderha, Prens Emir’i serbest bırakmış ve Ayşe ile prens büyük bir sevinçle krallığa dönmüşler. Kral ve kraliçe, Ayşe’yi gördüklerinde gözlerine inanamamışlar. Prensi kurtaran kişi bu cesur küçük kızmış!
Ayşe, prens Emir'i krallığa geri getirdiğinde herkes onları alkışlarla karşılamış. Kral ve kraliçe, Ayşe'ye büyük bir ödül vermek istemişler, ancak Ayşe yalnızca bir şey istemiş: "Herkesin kalbindeki iyiliği fark etmesini ve ona inanmasını istiyorum."
Krallıkta büyük bir şölen düzenlenmiş ve Ayşe, halkın gözünde büyük bir kahraman olmuş. Herkes ona hayranlıkla bakarken, Ayşe'nin aklında sadece bir şey varmış: İyilik her zaman kazanır.
Ayşe, yaşadığı bu büyük maceradan sonra, krallığın her yerine iyilik ve cesaretin gücünü anlatmış. Herkes onun hikayesinden ilham almış ve krallıkta bir daha kimse haksızlık ya da kötülük yapmamış.
Ve böylece, Ayşe'nin cesareti ve iyiliği sayesinde krallık uzun yıllar boyunca barış içinde yaşamış. Ayşe ise hayatının sonuna kadar herkesin kalbine dokunmayı ve onların içindeki iyiliği ortaya çıkarmayı sürdürmüş.
SON
Arkadaşlarınla Paylaş
