Küçük Ahmet, yıldızların parıldadığı bir gecede penceresinin önünde oturmuş, gökyüzünü seyrediyordu. Annesi ona her gece yatmadan önce güzel hikâyeler anlatır, bazen de birlikte yıldızları sayarlardı. Ama bu gece biraz farklıydı. Ahmet'in içinde cevaplayamadığı pek çok soru vardı.
"Anne," dedi Ahmet merakla, "gökyüzünü kim yaptı? Yıldızları oraya kim koydu?"
Annesi gülümseyerek Ahmet'in yanına oturdu ve onu kucağına aldı. "Canım oğlum," dedi, "bunların hepsini Yüce Allah yarattı. O, her şeyin yaratıcısıdır."
Ahmet'in gözleri merakla parladı. "Peki Allah'ı görebilir miyiz?" diye sordu.
"Allah'ı gözlerimizle göremeyiz yavrucuğum, ama O'nun varlığını her yerde hissedebiliriz. Bak," dedi ve pencereyi açtı. "Şu tatlı rüzgârı hissediyor musun? İşte bu da Allah'ın bir hediyesi. Ya da bahçemizdeki çiçeklerin kokusu, kuşların şarkıları... Bunların hepsi Allah'ın bize verdiği güzellikler."
O gece Ahmet yatağına uzandığında, kafasında yeni sorularla uyudu. Rüyasında kendini rengârenk bir bahçede buldu. Yanında sevimli bir kelebek vardı. Kelebek konuşabiliyordu!
"Merhaba Ahmet," dedi kelebek neşeyle kanatlarını çırparak. "Ben Nur. Seninle bir yolculuğa çıkmaya ne dersin?"
Ahmet heyecanla başını salladı. Nur Kelebek onu kanatlarının üzerine aldı ve uçmaya başladılar. Önce yemyeşil ormanlara, sonra masmavi denizlere, ardından karlı dağlara uçtular.
"Gördün mü Ahmet?" dedi Nur. "Allah ne kadar güzel bir dünya yaratmış. Ve bütün bu güzellikleri bizim için yarattı. Peki, sence bunun karşılığında bizden ne istiyor?"
Ahmet düşündü. "Galiba iyi bir insan olmamızı istiyor," dedi.
"Evet," diye cevapladı Nur. "Allah bizden iyi bir insan olmamızı, anne babamıza saygılı davranmamızı, büyüklerimizi sevmemizi, küçüklerimizi korumamızı istiyor. Bir de biliyor musun? Günde beş vakit namaz kılmamızı, oruç tutmamızı, zekât vermemizi ve imkânımız olursa hacca gitmemizi istiyor."
"Ama ben daha çok küçüğüm," dedi Ahmet. "Bunların hepsini nasıl yapacağım?"
Nur güldü. "Sen şimdilik anne babanı dinle, doğru sözlü ol, arkadaşlarınla güzel geçin ve Allah'ı çok sev. Büyüdükçe diğerlerini de öğrenirsin."
Yolculukları devam ederken, bir caminin yanından geçtiler. İçeriden güzel sesler geliyordu.
"Bu ne sesi?" diye sordu Ahmet.
"Bu ezan sesi," dedi Nur. "Allah'ın bizi kendisine çağırması. Günde beş kez bu güzel ses yükselir ve Müslümanları namaza davet eder."
Sonra bir hastaneye uğradılar. Orada hasta ziyaretine gelen insanları gördüler.
"Bak," dedi Nur. "İslam bize hasta ziyaretinin çok önemli olduğunu öğretir. Hasta birini ziyaret ettiğimizde, Allah bizi çok sever ve melekler bizim için dua eder."
Ardından bir parka indiler. Parkta oynayan çocuklar vardı. Bazıları salıncakta sallanıyor, bazıları kumda oynuyor, bazıları da top oynuyordu.
"Görüyor musun?" dedi Nur. "Allah bize oyun oynamayı, eğlenmeyi de helal kılmış. Yeter ki başkalarına zarar vermeyelim ve kötü şeyler yapmayalım."
Sonra bir markete uğradılar. Kasada bir adam vardı. Paraları sayarken fazla para üstü verdiğini fark etti ve müşteriyi geri çağırdı.
"İşte bu çok güzel bir davranış," dedi Nur. "İslam bize dürüst olmayı, haram yememeyi öğretir."
Yolculuklarının sonunda tekrar Ahmet'in evinin bahçesine döndüler. Nur, Ahmet'e son bir şey söylemek istedi:
"Sevgili Ahmet, unutma ki Allah seni çok seviyor. Senin iyi bir insan olmanı istiyor. Dua etmeyi, şükretmeyi ve her zaman doğru olanı yapmayı unutma. Allah her zaman seninle."
Ahmet gözlerini açtığında sabah olmuştu. Pencereden güneş ışıkları içeri doluyordu. Yatağından kalktı ve pencereye koştu. Bahçedeki çiçeklere, ağaçlara, kuşlara baktı. Her şey ona daha güzel görünüyordu şimdi.
O günden sonra Ahmet, Allah'ın yarattığı her şeye daha farklı gözlerle bakmaya başladı. Her gece yatmadan önce dua ediyor, sabah kalktığında şükrediyor, anne babasına daha çok yardım ediyor ve arkadaşlarıyla daha güzel geçiniyordu.
Bir gün annesi ona "Ne kadar değiştin Ahmet," dedi. "Çok daha düşünceli ve yardımsever oldun."
Ahmet gülümsedi. "Çünkü artık biliyorum anne," dedi. "Allah bizi çok seviyor ve bizim de iyi olmamızı istiyor. Ben de O'nun sevgisine layık olmak istiyorum."
O günden sonra Ahmet ve ailesi çok mutlu bir şekilde yaşamaya devam ettiler. Ahmet büyüdükçe İslam'ı daha çok öğrendi, namaz kılmayı, oruç tutmayı öğrendi ve çevresindeki herkese örnek olan iyi bir insan oldu.
Ve böylece Ahmet, Nur Kelebek'in kendisine öğrettiği en önemli şeyi hiç unutmadı: Allah'ın sevgisi ve merhameti sonsuzdur, yeter ki biz O'nun gösterdiği doğru yolda yürüyelim ve iyi bir insan olmaya çalışalım.
Arkadaşlarınla Paylaş
