Güzel bir kasabada, mutlu bir aile yaşarmış. Babanın adı Ahmet, annenin adı Ayşe, kız çocuğunun adı Elif ve erkek çocuğunun adı Can'dı. Ahmet bakkal dükkanı işletiyormuş. Ayşe ise ev hanımı olarak, çocuklarına ve evlerine bakıyormuş.
Bir gün, kasabalarına yeni bir komşu taşınmış. Bu komşunun adı Mehmet'miş. Mehmet de Ahmet gibi bakkal dükkanı işletiyormuş. İki aile birbirlerini ziyaret ederek yakınlaşmış ve dost olmuşlar.
Bir cumartesi günü, Ahmet ve Mehmet aileleriyle beraber pikniğe gitmeye karar vermişler. Elif ve Can, heyecanla piknik hazırlıkları yaparak günü dört gözle beklemeye başlamışlar.
Sonunda beklenen cumartesi gelmiş çatmış. Aileler sabah erken saatlerde hazırlıklarını tamamlayarak arabalarına binmişler. Elif ve Can, pikniğin nereye olacağını tahmin etmeye çalışırken, anneleri Ayşe onlara sürpriz yaparak en sevdikleri parka gitmek istediklerini söylemiş.
Parka varınca, aileler önce mis gibi kahvaltılarını yapmışlar. Ardından çocuklar oyun oynamak için park alanına koşmuşlar. Elif ve Can, kaydıraktan kaymış, salıncakta sallanmış, top oynamışlar.
Öğlen saatlerinde, aileler mangal yakarak leziz köfteler ve etler pişirmeye başlamışlar. Elif ve Can, etleri çevirip, salata yapmaktan büyük keyif almışlar. Herkes doyasıya yemek yiyip, sohbet ederek güzel vakit geçirmiş.
Piknik boyunca aileler arasındaki dostluk daha da pekişmiş. Ahmet ve Mehmet, iş konusunda birbirlerine yardımcı olacaklarına dair söz vermişler. Sonra hep birlikte doğa yürüyüşü yapmak için ormanda bir parkura gitmişler.
Parkurdaki yürüyüşleri sırasında, Elif ve Can doğanın güzelliklerini keşfederek, rengarenk çiçekler toplamışlar. Ormanda kuş seslerini dinleyerek neşeyle yürümüşler.
Akşam yaklaşırken, aileler yorgun ama mutlu bir şekilde piknik alanına dönüş yapmışlar. Elif ve Can, anne babalarının yardımıyla etrafı temizleyerek çevreye olan sorumluluklarını göstermişler.
Sonunda, gün batmadan evlerine dönmeye karar vermişler. Gerçekten keyifli bir gün geçirmişler. Ahmet ve Ayşe'nin çocukları, bu unutulmaz piknikle ne kadar güzel anılar biriktirdiklerini düşünürken, içlerinden "Biz gerçekten şanslı bir aileyiz" diye geçirmişler.
Bu mutlu aile hikayesiyle birlikte ortak piknikler düzenlemeye devam etmişler. Elif, Can, Ahmet ve Ayşe böylece daha da yakınlaşmış, komşuları Mehmet ve ailesiyle adeta bir aile olmuşlar. Hep birlikte daha nice mutlu anılar biriktirmeye devam etmişler.
Böylece, Elif ve Can, şanslı olduklarını düşündükleri mutlu bir aileye sahip olmanın ne kadar güzel bir duygu olduğunu bir kez daha anlamışlar. Unutmayalım, ailemizle geçirdiğimiz zamanlar, en değerli anılarımızı oluşturur.
Arkadaşlarınla Paylaş
